¹ Hæc ostendit mihi Dominus Deus : et ecce uncinus pomorum.
   ² Et dixit : Quid tu vides, Amos ? Et dixi : Uncinum pomorum. Et dixit Dominus ad me : [Venit finis super populum meum Israël ;
non adjiciam ultra ut pertranseam eum.
   ³ Et stridebunt cardines templi in die illa,
dicit Dominus Deus :
multi morientur ;
in omni loco projicietur silentium.]
   ⁴ [Audite hoc, qui conteritis pauperem,
et deficere facitis egenos terræ,
   ⁵ dicentes : Quando transibit mensis,
et venundabimus merces ?
et sabbatum, et aperiemus frumentum,
ut imminuamus mensuram, et augeamus siclum,
et supponamus stateras dolosas,
   ⁶ ut possideamus in argento egenos et pauperes pro calceamentis,
et quisquilias frumenti vendamus ?
   ⁷ Juravit Dominus in superbiam Jacob :
Si oblitus fuero usque ad finem omnia opera eorum.
   ⁸ Numquid super isto non commovebitur terra,
et lugebit omnis habitator ejus,
et ascendet quasi fluvius universus,
et ejicicetur, et defluet, quasi rivus Ægypti ?
   ⁹ Et erit in die illa, dicit Dominus Deus :
occidet sol in meridie,
et tenebrescere faciam terram in die luminis :
   ¹⁰ et convertam festivitates vestras in luctum,
et omnia cantica vestra in planctum,
et inducam super omne dorsum vestrum saccum,
et super omne caput calvitium :
et ponam eam quasi luctum unigeniti,
et novissima ejus quasi diem amarum.
   ¹¹ Ecce dies veniunt, dicet Dominus,
et mittam famem in terram :
non famem panis, neque sitim aquæ,
sed audiendi verbum Domini.
   ¹² Et commovebuntur a mari usque ad mare,
et ab aquilone usque ad orientem :
circuibunt quærentes verbum Domini,
et non invenient.
   ¹³ In die illa deficient virgines pulchræ et adolescentes in siti,
   ¹⁴ qui jurant in delicto Samariæ,
et dicunt : Vivit Deus tuus, Dan,
et vivit via Bersabee ;
et cadent, et non resurgent ultra.]