Ps 142 (Vulgate)

¹ Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus. [Domine, exaudi orationem meam ; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua ; exaudi me in tua justitia.
² Et non intres in judicium cum servo tuo, quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.
³ Quia persecutus est inimicus animam meam ; humiliavit in terra vitam meam ; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.
⁴ Et anxiatus est super me spiritus meus ; in me turbatum est cor meum.
⁵ Memor fui dierum antiquorum ; meditatus sum in omnibus operibus tuis : in factis manuum tuarum meditabar.
⁶ Expandi manus meas ad te ; anima mea sicut terra sine aqua tibi.
⁷ Velociter exaudi me, Domine ; defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me, et similis ero descendentibus in lacum.
⁸ Auditam fac mihi mane misericordiam tuam, quia in te speravi. Notam fac mihi viam in qua ambulem, quia ad te levavi animam meam.
⁹ Eripe me de inimicis meis, Domine : ad te confugi.
¹⁰ Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.
¹¹ Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me : in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,
¹² et in misericordia tua disperdes inimicos meos, et perdes omnes qui tribulant animam meam, quoniam ego servus tuus sum.]