Lueur.org - Un éclairage sur la foi

Comparer

Psaumes 30

Ps 30 (King James)

1 I will extol thee, O LORD; for thou hast lifted me up, and hast not made my foes to rejoice over me.
2 O LORD my God, I cried unto thee, and thou hast healed me.
3 O LORD, thou hast brought up my soul from the grave: thou hast kept me alive, that I should not go down to the pit.
4 Sing unto the LORD, O ye saints of his, and give thanks at the remembrance of his holiness.
5 For his anger endureth but a moment; in his favour is life: weeping may endure for a night, but joy cometh in the morning.
6 And in my prosperity I said, I shall never be moved.
7 LORD, by thy favour thou hast made my mountain to stand strong: thou didst hide thy face, and I was troubled.
8 I cried to thee, O LORD; and unto the LORD I made supplication.
9 What profit is there in my blood, when I go down to the pit? Shall the dust praise thee? shall it declare thy truth?
10 Hear, O LORD, and have mercy upon me: LORD, be thou my helper.
11 Thou hast turned for me my mourning into dancing: thou hast put off my sackcloth, and girded me with gladness;
12 To the end that my glory may sing praise to thee, and not be silent. O LORD my God, I will give thanks unto thee for ever.

Ps 30 (Segond 1910)

1 (30:1) Psaume. Cantique pour la dédicace de la maison. De David. (30:2) Je t'exalte, ô Éternel, car tu m'as relevé, Tu n'as pas voulu que mes ennemis se réjouissent à mon sujet.
2 (30:3) Éternel, mon Dieu ! J'ai crié à toi, et tu m'as guéri.
3 (30:4) Éternel ! tu as fait remonter mon âme du séjour des morts, Tu m'as fait revivre loin de ceux qui descendent dans la fosse.
4 (30:5) Chantez à l'Éternel, vous qui l'aimez, Célébrez par vos louanges sa sainteté !
5 (30:6) Car sa colère dure un instant, Mais sa grâce toute la vie ; Le soir arrivent les pleurs, Et le matin l'allégresse.
6 (30:7) Je disais dans ma sécurité: Je ne chancellerai jamais !
7 (30:8) Éternel ! par ta grâce tu avais affermi ma montagne... Tu cachas ta face, et je fus troublé.
8 (30:9) Éternel ! j'ai crié à toi, J'ai imploré l'Éternel:
9 (30:10) Que gagnes-tu à verser mon sang, A me faire descendre dans la fosse ? La poussière a-t-elle pour toi des louanges ? Raconte-t-elle ta fidélité ?
10 (30:11) Écoute, Éternel, aie pitié de moi ! Éternel, secours-moi ! -
11 (30:12) Et tu as changé mes lamentations en allégresse, Tu as délié mon sac, et tu m'as ceint de joie,
12 (30:13) Afin que mon coeur te chante et ne soit pas muet. Éternel, mon Dieu ! je te louerai toujours.

Ps 30 (Segond 21)

Louange après la délivrance

1 Psaume, chant pour la dédicace de la maison. De David.
2 Je proclame ta grandeur, Eternel, car tu m'as relevé, tu n'as pas voulu que mes ennemis se réjouissent à mon sujet.
3 Eternel, mon Dieu, j'ai crié à toi, et tu m'as guéri.
4 Eternel, tu as fait remonter mon âme du séjour des morts, tu m'as fait revivre loin de ceux qui descendent dans la tombe.
5 Chantez en l'honneur de l'Eternel, vous qui l'aimez, célébrez par vos louanges sa sainteté,
6 car sa colère dure un instant, mais sa grâce toute la vie: le soir arrivent les pleurs, et le matin l'allégresse.
7 Je disais dans ma tranquillité: «Je ne serai jamais ébranlé!»
8 Eternel, par ta grâce tu avais affermi ma montagne. Tu t'es caché, et j'ai été épouvanté.
9 Eternel, j'ai crié à toi, j'ai imploré l'Eternel:
10 «Que gagnes-tu à verser mon sang, à me faire descendre dans la tombe? La poussière te célèbre-t-elle? Raconte-t-elle ta fidélité?
11 Ecoute, Eternel, aie pitié de moi! Eternel, secours-moi!»
12 Et tu as changé mes lamentations en allégresse, tu m'as retiré mes habits de deuil pour me donner un habit de fête.
13 Ainsi mon cœur chante tes louanges et ne reste pas muet. Eternel, mon Dieu, je te louerai toujours.

Ps 30 (Vulgate)

1 In finem. Psalmus David, pro extasi.
2 [In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum : in justitia tua libera me.
3 Inclina ad me aurem tuam ; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias :
4 quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
5 Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.
6 In manus tuas commendo spiritum meum ; redemisti me, Domine Deus veritatis.
7 Odisti observantes vanitates supervacue ; ego autem in Domino speravi.
8 Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam ; salvasti de necessitatibus animam meam.
9 Nec conclusisti me in manibus inimici : statuisti in loco spatioso pedes meos.
10 Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
11 Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt.
12 Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis ; qui videbant me foras fugerunt a me.
13 Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde ; factus sum tamquam vas perditum :
14 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.
15 Ego autem in te speravi, Domine ; dixi : Deus meus es tu ;
16 in manibus tuis sortes meæ : eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
17 Illustra faciem tuam super servum tuum ; salvum me fac in misericordia tua.
18 Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum ;
19 muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.
20 Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te ; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum !
21 Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum ; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
22 Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
23 Ego autem dixi in excessu mentis meæ : Projectus sum a facie oculorum tuorum : ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.
24 Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.
25 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.]

Ps 30 (Codex W. Leningrad)

1 מִזְמ֡וֹר שִׁיר־ חֲנֻכַּ֖ת הַבַּ֣יִת לְדָוִֽד׃
2 אֲרוֹמִמְךָ֣ יְ֭הוָה כִּ֣י דִלִּיתָ֑נִי וְלֹא־ שִׂמַּ֖חְתָּ אֹיְבַ֣י לִֽי׃
3 יְהוָ֥ה אֱלֹהָ֑י שִׁוַּ֥עְתִּי אֵ֝לֶ֗יךָ וַתִּרְפָּאֵֽנִי׃
4 יְֽהוָ֗ה הֶֽעֱלִ֣יתָ מִן־ שְׁא֣וֹל נַפְשִׁ֑י חִ֝יִּיתַ֗נִי בֽוֹר׃
5 זַמְּר֣וּ לַיהוָ֣ה חֲסִידָ֑יו וְ֝הוֹד֗וּ לְזֵ֣כֶר קָדְשֽׁוֹ׃
6 כִּ֤י רֶ֨גַע ׀ בְּאַפּוֹ֮ חַיִּ֪ים בִּרְצ֫וֹנ֥וֹ בָּ֭עֶרֶב יָלִ֥ין בֶּ֗כִי וְלַבֹּ֥קֶר רִנָּֽה׃
7 וַ֭אֲנִי אָמַ֣רְתִּי בְשַׁלְוִ֑י בַּל־ אֶמּ֥וֹט לְעוֹלָֽם׃
8 יְֽהוָ֗ה בִּרְצוֹנְךָ֮ הֶעֱמַ֪דְתָּה לְֽהַרְרִ֫י עֹ֥ז הִסְתַּ֥רְתָּ פָנֶ֗יךָ הָיִ֥יתִי נִבְהָֽל׃
9 אֵלֶ֣יךָ יְהוָ֣ה אֶקְרָ֑א וְאֶל־ אֲ֝דֹנָ֗י אֶתְחַנָּֽן׃
10 מַה־ בֶּ֥צַע בְּדָמִי֮ בְּרִדְתִּ֪י אֶ֫ל־ שָׁ֥חַת הֲיוֹדְךָ֥ עָפָ֑ר הֲיַגִּ֥יד אֲמִתֶּֽךָ׃
11 שְׁמַע־ יְהוָ֥ה וְחָנֵּ֑נִי יְ֝הוָה הֱ‍ֽיֵה־ עֹזֵ֥ר לִֽי׃
12 הָפַ֣כְתָּ מִסְפְּדִי֮ לְמָח֪וֹל לִ֥י פִּתַּ֥חְתָּ שַׂקִּ֑י וַֽתְּאַזְּרֵ֥נִי שִׂמְחָֽה׃
13 לְמַ֤עַן ׀ יְזַמֶּרְךָ֣ כָ֭בוֹד וְלֹ֣א יִדֹּ֑ם יְהוָ֥ה אֱ֝לֹהַ֗י לְעוֹלָ֥ם אוֹדֶֽךָּ׃

La versification des traductions pouvant varier, l'alignement ne correspond parfois pas à la même phrase.

Afficher une version unique pour accéder aux notes et références croisées