Ps 43 (King James)

¹ Judge me, O God, and plead my cause against an ungodly nation: O deliver me from the deceitful and unjust man.
² For thou art the God of my strength: why dost thou cast me off? why go I mourning because of the oppression of the enemy?
³ O send out thy light and thy truth: let them lead me; let them bring me unto thy holy hill, and to thy tabernacles.
⁴ Then will I go unto the altar of God, unto God my exceeding joy: yea, upon the harp will I praise thee, O God my God.
⁵ Why art thou cast down, O my soul? and why art thou disquieted within me? hope in God: for I shall yet praise him, who is the health of my countenance, and my God.

Ps 43 (Ostervald)

¹ Fais-moi justice, ô Dieu, et défends ma cause contre une nation infidèle! Délivre-moi de l'homme trompeur et pervers!
² Car tu es le Dieu de ma force. Pourquoi m'as-tu rejeté? Pourquoi marcherai-je en deuil, sous l'oppression de l'ennemi?
³ Envoie ta lumière et ta vérité; qu'elles me conduisent, qu'elles m'amènent sur ta montagne sainte, vers tes tabernacles!
⁴ Et j'entrerai vers l'autel de Dieu, vers Dieu, ma joie et mon allégresse; et je te louerai avec la harpe, ô Dieu, mon Dieu!
⁵ Pourquoi t'abats-tu, mon âme, et pourquoi frémis-tu en moi? Attends-toi à Dieu, car je le louerai encore; il est mon salut et mon Dieu!

Ps 43 (Vulgate)

¹ In finem. Filiis Core ad intellectum.
² [Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.
³ Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ; afflixisti populos, et expulisti eos.
⁴ Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos : sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
⁵ Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.
⁶ In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
⁷ Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me :
⁸ salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.
⁹ In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
¹⁰ Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
¹¹ Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.
¹² Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.
¹³ Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
¹⁴ Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
¹⁵ Posuisti nos in similitudinem gentibus ; commotionem capitis in populis.
¹⁶ Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me :
¹⁷ a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.
¹⁸ Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.
¹⁹ Et non recessit retro cor nostrum ; et declinasti semitas nostras a via tua :
²⁰ quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
²¹ Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
²² nonne Deus requiret ista ? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die ; æstimati sumus sicut oves occisionis.
²³ Exsurge ; quare obdormis, Domine ? exsurge, et ne repellas in finem.
²⁴ Quare faciem tuam avertis ? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?
²⁵ Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ; conglutinatus est in terra venter noster.
²⁶ Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]