Ps 87 (Vulgate)

¹ Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ.
² [Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te.
³ Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.
⁴ Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit.
⁵ Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio,
⁶ inter mortuos liber ; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.
⁷ Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.
⁸ Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.
⁹ Longe fecisti notos meos a me ; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar ;
¹⁰ oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die ; expandi ad te manus meas.
¹¹ Numquid mortuis facies mirabilia ? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi ?
¹² Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione ?
¹³ Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua ? et justitia tua in terra oblivionis ?
¹⁴ Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.
¹⁵ Ut quid, Domine, repellis orationem meam ; avertis faciem tuam a me ?
¹⁶ Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea ; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.
¹⁷ In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me :
¹⁸ circumdederunt me sicut aqua tota die ; circumdederunt me simul.
¹⁹ Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.]