Ps 93 (Vulgate)

¹ Psalmus ipsi David, quarta sabbati. [Deus ultionum Dominus ; Deus ultionum libere egit.
² Exaltare, qui judicas terram ; redde retributionem superbis.
³ Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur ;
⁴ effabuntur et loquentur iniquitatem ; loquentur omnes qui operantur injustitiam ?
⁵ Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt.
⁶ Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.
⁷ Et dixerunt : Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.
⁸ Intelligite, insipientes in populo ; et stulti, aliquando sapite.
⁹ Qui plantavit aurem non audiet ? aut qui finxit oculum non considerat ?
¹⁰ Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam ?
¹¹ Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.
¹² Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum :
¹³ ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.
¹⁴ Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet,
¹⁵ quoadusque justitia convertatur in judicium : et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.
¹⁶ Quis consurget mihi adversus malignantes ? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem ?
¹⁷ Nisi quia Dominus adjuvit me, paulominus habitasset in inferno anima mea.
¹⁸ Si dicebam : Motus est pes meus : misericordia tua, Domine, adjuvabat me.
¹⁹ Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
²⁰ Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto ?
²¹ Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.
²² Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.
²³ Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos : disperdet illos Dominus Deus noster.]