Est 10 (Darby)

¹ Et le roi Assuérus imposa un tribut sur le pays et sur les îles de la mer.
² Et tous les actes de sa puissance et de sa force, et la déclaration de la grandeur de Mardochée, comment le roi l'éleva, ne sont-ils pas écrits dans le livre des chroniques des rois de Médie et de Perse ?
³ Car Mardochée, le Juif, fut le second après le roi Assuérus, et il fut grand parmi les Juifs et agréable à la multitude de ses frères, cherchant le bien de son peuple et parlant pour la paix* de toute sa race**.

Est 10 (King James)

¹ And the king Ahasuerus laid a tribute upon the land, and upon the isles of the sea.
² And all the acts of his power and of his might, and the declaration of the greatness of Mordecai, whereunto the king advanced him, are they not written in the book of the chronicles of the kings of Media and Persia?
³ For Mordecai the Jew was next unto king Ahasuerus, and great among the Jews, and accepted of the multitude of his brethren, seeking the wealth of his people, and speaking peace to all his seed.

Est 10 (Vulgate)

¹ Rex vero Assuerus omnem terram et cunctas maris insulas fecit tributarias :
² cujus fortitudo et imperium, et dignitas atque sublimitas, qua exaltavit Mardochæum, scripta sunt in libris Medorum, atque Persarum :
³ et quomodo Mardochæus judaici generis secundus a rege Assuero fuerit, et magnus apud Judæos, et acceptabilis plebi fratrum suorum, quærens bona populo suo, et loquens ea quæ ad pacem seminis sui pertinerent.
⁴ Dixitque Mardochæus : A Deo facta sunt ista.
⁵ Recordatus sum somnii quod videram, hæc eadem significantis : nec eorum quidquam irritum fuit.
⁶ Parvus fons, qui crevit in fluvium, et in lucem solemque conversus est, et in aquas plurimas redundavit : Esther est quam rex accepit uxorem, et voluit esse reginam.
⁷ Duo autem dracones : ego sum, et Aman.
⁸ Gentes, quæ convenerant : hi sunt, qui conati sunt delere nomen Judæorum.
⁹ Gens autem mea Israël est, quæ clamavit ad Dominum, et salvum fecit Dominus populum suum : liberavitque nos ab omnibus malis, et fecit signa magna atque portenta inter gentes :
¹⁰ et duas sortes esse præcepit, unam populi Dei, et alteram cunctarum gentium.
¹¹ Venitque utraque sors in statutum ex illo jam tempore diem coram Deo universis gentibus :
¹² et recordatus est Dominus populi sui, ac misertus est hæreditatis suæ.
¹³ Et observabuntur dies isti in mense Adar quartadecima et quintadecima die ejusdem mensis, cum omni studio et gaudio, in unum cœtum populi congregati, in cunctas deinceps generationes populi Israël.