Gn 41 (Vulgate)

¹ Post duos annos vidit Pharao somnium. Putabat se stare super fluvium,
² de quo ascendebant septem boves, pulchræ et crassæ nimis : et pascebantur in locis palustribus.
³ Aliæ quoque septem emergebant de flumine, fœdæ confectæque macie : et pascebantur in ipsa amnis ripa in locis virentibus :
⁴ devoraveruntque eas, quarum mira species et habitudo corporum erat. Expergefactus Pharao,
⁵ rursum dormivit, et vidit alterum somnium : septem spicæ pullulabant in culmo uno plenæ atque formosæ :
⁶ aliæ quoque totidem spicæ tenues, et percussæ uredine oriebantur,
⁷ devorantes omnium priorum pulchritudinem. Evigilans Pharao post quietem,
⁸ et facto mane, pavore perterritus, misit ad omnes conjectores Ægypti, cunctosque sapientes, et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur.
⁹ Tunc demum reminiscens pincernarum magister, ait : Confiteor peccatum meum :
¹⁰ iratus rex servis suis, me et magistrum pistorum retrudi jussit in carcerem principis militum :
¹¹ ubi una nocte uterque vidimus somnium præsagum futurorum.
¹² Erat ibi puer hebræus, ejusdem ducis militum famulus : cui narrantes somnia,
¹³ audivimus quidquid postea rei probavit eventus ; ego enim redditus sum officio meo, et ille suspensus est in cruce.
¹⁴ Protinus ad regis imperium eductum de carcere Joseph totonderunt : ac veste mutata obtulerunt ei.
¹⁵ Cui ille ait : Vidi somnia, nec est qui edisserat : quæ audivi te sapientissime conjicere.
¹⁶ Respondit Joseph : Absque me Deus respondebit prospera Pharaoni.
¹⁷ Narravit ergo Pharao quod viderat : Putabam me stare super ripam fluminis,
¹⁸ et septem boves de amne conscendere, pulchras nimis, et obesis carnibus : quæ in pastu paludis virecta carpebant.
¹⁹ Et ecce, has sequebantur aliæ septem boves, in tantum deformes et macilentæ, ut numquam tales in terra Ægypti viderim :
²⁰ quæ, devoratis et consumptis prioribus,
²¹ nullum saturitatis dedere vestigium : sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans, rursus sopore depressus,
²² vidi somnium. Septem spicæ pullulabant in culmo uno plenæ atque pulcherrimæ.
²³ Aliæ quoque septem tenues et percussæ uredine, oriebantur e stipula :
²⁴ quæ priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi conjectoribus somnium, et nemo est qui edisserat.
²⁵ Respondit Joseph : Somnium regis unum est : quæ facturus est Deus, ostendit Pharaoni.
²⁶ Septem boves pulchræ, et septem spicæ plenæ, septem ubertatis anni sunt : eamdemque vim somnii comprehendunt.
²⁷ Septem quoque boves tenues atque macilentæ, quæ ascenderunt post eas, et septem spicæ tenues, et vento urente percussæ, septem anni venturæ sunt famis.
²⁸ Qui hoc ordine complebuntur :
²⁹ ecce septem anni venient fertilitatis magnæ in universa terra Ægypti,
³⁰ quos sequentur septem anni alii tantæ sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro abundantia : consumptura est enim fames omnem terram,
³¹ et ubertatis magnitudinem perditura est inopiæ magnitudo.
³² Quod autem vidisti secundo ad eamdem rem pertinens somnium : firmitatis indicium est, eo quod fiat sermo Dei, et velocius impleatur.
³³ Nunc ergo provideat rex virum sapientem et industrium, et præficiat eum terræ Ægypti :
³⁴ qui constituat præpositos per cunctas regiones : et quintam partem fructuum per septem annos fertilitatis,
³⁵ qui jam nunc futuri sunt, congreget in horrea : et omne frumentum sub Pharaonis potestate condatur, serveturque in urbibus.
³⁶ Et præparetur futuræ septem annorum fami, quæ oppressura est Ægyptum, et non consumetur terra inopia.
³⁷ Placuit Pharaoni consilium et cunctis ministris ejus :
³⁸ locutusque est ad eos : Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit ?
³⁹ Dixit ergo ad Joseph : Quia ostendit tibi Deus omnia quæ locutus es, numquid sapientiorem et consimilem tui invenire potero ?
⁴⁰ Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus obediet : uno tantum regni solio te præcedam.
⁴¹ Dixitque rursus Pharao ad Joseph : Ecce, constitui te super universam terram Ægypti.
⁴² Tulitque annulum de manu sua, et dedit eum in manu ejus : vestivitque eum stola byssina, et collo torquem auream circumposuit.
⁴³ Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante præcone, ut omnes coram eo genu flecterent, et præpositum esse scirent universæ terræ Ægypti.
⁴⁴ Dixit quoque rex ad Joseph : Ego sum Pharao : absque tuo imperio non movebit quisquam manum aut pedem in omni terra Ægypti.
⁴⁵ Vertitque nomen ejus, et vocavit eum, lingua ægyptiaca, Salvatorem mundi. Deditque illi uxorem Aseneth filiam Putiphare sacerdotis Heliopoleos. Egressus est itaque Joseph ad terram Ægypti
⁴⁶ (triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis Pharaonis), et circuivit omnes regiones Ægypti.
⁴⁷ Venitque fertilitas septem annorum : et in manipulos redactæ segetes congregatæ sunt in horrea Ægypti.
⁴⁸ Omnis etiam frugum abundantia in singulis urbibus condita est.
⁴⁹ Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenæ maris coæquaretur, et copia mensuram excederet.
⁵⁰ Nati sunt autem Joseph filii duo antequam veniret fames : quos peperit ei Aseneth filia Putiphare sacerdotis Heliopoleos.
⁵¹ Vocavitque nomen primogeniti Manasses, dicens : Oblivisci me fecit Deus omnium laborum meorum, et domus patris mei.
⁵² Nomen quoque secundi appellavit Ephraim, dicens : Crescere me fecit Deus in terra paupertatis meæ.
⁵³ Igitur transactis septem ubertatis annis, qui fuerant in Ægypto,
⁵⁴ cœperunt venire septem anni inopiæ, quos prædixerat Joseph : et in universo orbe fames prævaluit, in cuncta autem terra Ægypti panis erat.
⁵⁵ Qua esuriente, clamavit populus ad Pharaonem, alimenta petens. Quibus ille respondit : Ite ad Joseph : et quidquid ipse vobis dixerit, facite.
⁵⁶ Crescebat autem quotidie fames in omni terra : aperuitque Joseph universa horrea, et vendebat Ægyptiis : nam et illos oppresserat fames.
⁵⁷ Omnesque provinciæ veniebant in Ægyptum, ut emerent escas, et malum inopiæ temperarent.