Lc 14 (Vulgate)

¹ Et factum est cum intraret Jesus in domum cujusdam principis pharisæorum sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum.
² Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.
³ Et respondens Jesus dixit ad legisperitos et pharisæos, dicens : Si licet sabbato curare ?
⁴ At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit.
⁵ Et respondens ad illos dixit : Cujus vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati ?
⁶ Et non poterant ad hæc respondere illi.
⁷ Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos :
⁸ Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo.
⁹ Et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi : Da huic locum : et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere.
¹⁰ Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco : ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi : Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus :
¹¹ quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur : et qui se humiliat, exaltabitur.
¹² Dicebat autem et ei, qui invitaverat : Cum facis prandium, aut cœnam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos divites : ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio ;
¹³ sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et cæcos :
¹⁴ et beatus eris, quia non habent retribuere tibi : retribuetur enim tibi in resurrectione justorum.
¹⁵ Hæc cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi : Beatus qui manducabit panem in regno Dei.
¹⁶ At ipse dixit ei : Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocavit multos.
¹⁷ Et misit servum suum hora cœnæ dicere invitatis ut venirent, quia jam parata sunt omnia.
¹⁸ Et cœperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei : Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam : rogo te, habe me excusatum.
¹⁹ Et alter dixit : Juga boum emi quinque, et eo probare illa : rogo te, habe me excusatum.
²⁰ Et alius dixit : Uxorem duxi, et ideo non possum venire.
²¹ Et reversus servus nuntiavit hæc domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo : Exi cito in plateas et vicos civitatis : et pauperes, ac debiles, et cæcos, et claudos introduc huc.
²² Et ait servus : Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est.
²³ Et ait dominus servo : Exi in vias, et sæpes : et compelle intrare, ut impleatur domus mea.
²⁴ Dico autem vobis quod nemo virorum illorum qui vocati sunt, gustabit cœnam meam.
²⁵ Ibant autem turbæ multæ cum eo : et conversus dixit ad illos :
²⁶ Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus.
²⁷ Et qui non bajulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus.
²⁸ Quis enim ex vobis volens turrim ædificare, non prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum,
²⁹ ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes qui vident, incipiant illudere ei,
³⁰ dicentes : Quia hic homo cœpit ædificare, et non potuit consummare ?
³¹ Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se ?
³² Alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea quæ pacis sunt.
³³ Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus quæ possidet, non potest meus esse discipulus.
³⁴ Bonum est sal : si autem sal evanuerit, in quo condietur ?
³⁵ Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat.