Pr 17 (Vulgate)

¹ [Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio.
² Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet.
³ Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.
⁴ Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus.
⁵ Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
⁶ Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.
⁷ Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.
⁸ Gemma gratissima exspectatio præstolantis ; quocumque se vertit, prudenter intelligit.
⁹ Qui celat delictum quærit amicitias ; qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
¹⁰ Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.
¹¹ Semper jurgia quærit malus : angelus autem crudelis mittetur contra eum.
¹² Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
¹³ Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.
¹⁴ Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.]
¹⁵ [Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.
¹⁶ Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit ? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.
¹⁷ Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.
¹⁸ Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.
¹⁹ Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.
²⁰ Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.
²¹ Natus est stultus in ignominiam suam ; sed nec pater in fatuo lætabitur.
²² Animus gaudens ætatem floridam facit ; spiritus tristis exsiccat ossa.
²³ Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.
²⁴ In facie prudentis lucet sapientia ; oculi stultorum in finibus terræ.
²⁵ Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.
²⁶ Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.
²⁷ Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.
²⁸ Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.]