Ps 101 (King James)

¹ I will sing of mercy and judgment: unto thee, O LORD, will I sing.
² I will behave myself wisely in a perfect way. O when wilt thou come unto me? I will walk within my house with a perfect heart.
³ I will set no wicked thing before mine eyes: I hate the work of them that turn aside; it shall not cleave to me.
⁴ A froward heart shall depart from me: I will not know a wicked person.
⁵ Whoso privily slandereth his neighbour, him will I cut off: him that hath an high look and a proud heart will not I suffer.
⁶ Mine eyes shall be upon the faithful of the land, that they may dwell with me: he that walketh in a perfect way, he shall serve me.
⁷ He that worketh deceit shall not dwell within my house: he that telleth lies shall not tarry in my sight.
⁸ I will early destroy all the wicked of the land; that I may cut off all wicked doers from the city of the LORD.

Ps 101 (Vulgate)

¹ Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.
² [Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
³ Non avertas faciem tuam a me : in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
⁴ Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
⁵ Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum.
⁶ A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
⁷ Similis factus sum pellicano solitudinis ; factus sum sicut nycticorax in domicilio.
⁸ Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
⁹ Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant :
¹⁰ quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam,
¹¹ a facie iræ et indignationis tuæ : quia elevans allisisti me.
¹² Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.
¹³ Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
¹⁴ Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus :
¹⁵ quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur.
¹⁶ Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam :
¹⁷ quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua.
¹⁸ Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum.
¹⁹ Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum.
²⁰ Quia prospexit de excelso sancto suo ; Dominus de cælo in terram aspexit :
²¹ ut audiret gemitus compeditorum ; ut solveret filios interemptorum :
²² ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem :
²³ in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino.
²⁴ Respondit ei in via virtutis suæ : Paucitatem dierum meorum nuntia mihi :
²⁵ ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui.
²⁶ Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.
²⁷ Ipsi peribunt, tu autem permanes ; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ;
²⁸ tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
²⁹ Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.]