Ps 138 (Vulgate)

¹ In finem, psalmus David. [Domine, probasti me, et cognovisti me ;
² tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
³ Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti :
⁴ et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
⁵ Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
⁶ Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam.
⁷ Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ?
⁸ Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades.
⁹ Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
¹⁰ etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
¹¹ Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
¹² Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur : sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
¹³ Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ.
¹⁴ Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
¹⁵ Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ.
¹⁶ Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
¹⁷ Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum.
¹⁸ Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
¹⁹ Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me :
²⁰ quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas.
²¹ Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam ?
²² Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
²³ Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas.
²⁴ Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.]