¹ Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit : non est enim potestas nisi a Deo : quæ autem sunt, a Deo ordinatæ sunt.
   ² Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt :
   ³ nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis autem non timere potestatem ? Bonum fac : et habebis laudem ex illa :
   ⁴ Dei enim minister est tibi in bonum. Si autem malum feceris, time : non enim sine causa gladium portat. Dei enim minister est : vindex in iram ei qui malum agit.
   ⁵ Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam.
   ⁶ Ideo enim et tributa præstatis : ministri enim Dei sunt, in hoc ipsum servientes.
   ⁷ Reddite ergo omnibus debita : cui tributum, tributum : cui vectigal, vectigal : cui timorem, timorem : cui honorem, honorem.
   ⁸ Nemini quidquam debeatis, nisi ut invicem diligatis : qui enim diligit proximum, legem implevit.
   ⁹ Nam : Non adulterabis : non occides : non furaberis : non falsum testimonium dices : non concupisces : et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur : diliges proximum tuum sicut teipsum.
   ¹⁰ Dilectio proximi malum non operatur. Plenitudo ergo legis est dilectio.
   ¹¹ Et hoc scientes tempus : quia hora est jam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus.
   ¹² Nox præcessit, dies autem appropinquavit. Abjiciamus ergo opera tenebrarum, et induamur arma lucis.
   ¹³ Sicut in die honeste ambulemus : non in comessationibus, et ebrietatibus, non in cubilibus, et impudicitiis, non in contentione, et æmulatione :
   ¹⁴ sed induimini Dominum Jesum Christum, et carnis curam ne feceritis in desideriis.