Lueur.org - Un éclairage sur la foi

Comparer

1 Samuel 19

1S 19 (Annotée Neuchâtel)

1 Et Saül parla à Jonathan, son fils, et à tous ses serviteurs, de faire mourir David ; et Jonathan, fils de Saül, était fort affectionné à David ;
2 et Jonathan en informa David, disant : Saül, mon père, cherche à te faire mourir ; et maintenant prends garde à toi demain au matin ; tiens-toi à l'écart et cache-toi.
3 Et moi, je sortirai et me tiendrai à côté de mon père dans le champ où tu seras ; moi, je parlerai de toi à mon père, et je verrai ce qui en sera, et je te le ferai savoir.
4 Et Jonathan parla favorablement de David à Saül son père, et lui dit : Que le roi ne pèche pas contre son serviteur, contre David, car il n'a pas péché à ton égard ; et même ce qu'il t'a fait t'a été fort utile.
5 Il a exposé sa vie et frappé le Philistin, et l'Eternel a opéré une grande délivrance pour tout Israël. Tu l'as vu et tu t'en es réjoui. Pourquoi pécherais-tu contre le sang innocent, en faisant mourir David sans raison ?
6 Et Saül écouta la voix de Jonathan, et Saül jura, en disant : L'Eternel est vivant ! il ne mourra pas.
7 Et Jonathan appela David, et Jonathan lui rapporta toutes ces paroles ; et Jonathan ramena David vers Saül, et il se tint en sa présence comme auparavant.
8 Et la guerre ayant recommencé, David sortit pour combattre les Philistins et il leur fit subir une grand défaite, et ils s'enfuirent devant lui.
9 Et le mauvais esprit de l'Eternel fut sur Saül, et il était assis dans sa maison, sa lance à la main ; et David jouait de la harpe.
10 Et Saül chercha à frapper de sa lance David et la paroi, et David esquiva le coup, et la lance frappa la paroi. Et David s'enfuit et s'échappa cette nuit-là.
11 Et Saül envoya des gens à la maison de David pour s'assurer de lui et le faire mourir au matin. Et Mical, femme de David, le lui apprit en disant : Si tu ne te sauves cette nuit, demain tu es mort.
12 Et Mical fit descendre David par la fenêtre, et il s'enfuit et échappa.
13 Et Mical prit le théraphim, et le plaça dans le lit ; et elle mit une peau de chèvre à l'endroit de sa tête et le couvrit d'un vêtement.
14 Et Saül envoya des gens pour prendre David, et elle dit : Il est malade.
15 Et Saül renvoya des gens pour voir David, en disant : Apportez-le moi dans le lit, afin que je le fasse mourir.
16 Et quand les envoyés arrivèrent, c'était le théraphim qui était dans le lit, et il y avait une peau de chèvre à l'endroit de sa tête.
17 Et Saül dit à Mical : Pourquoi m'as-tu ainsi trompé, et as-tu fait échapper mon ennemi ? Et Mical dit à Saül : Il m'a dit : Laisse-moi partir, pourquoi te tuerais-je ?
18 Et David s'enfuit et échappa, et il se rendit chez Samuel à Rama, et lui raconta tout ce que Saül lui avait fait. Et ils allèrent, lui et Samuel, demeurer à Najoth.
19 Et on le fit savoir à Saül, en disant : David est à Najoth, en Rama.
20 Et Saül envoya des gens pour prendre David ; et ils virent la troupe des prophètes qui prophétisaient, et Samuel se tenait là présidant sur eux ; et l'Esprit de Dieu saisit les envoyés de Saül, et ils prophétisèrent eux aussi.
21 Et on le fit savoir à Saül, et il envoya d'autres gens, et ils se mirent eux aussi à prophétiser. Et Saül en envoya encore pour la troisième fois, et ils prophétisèrent eux aussi.
22 Et Saül alla lui aussi à Rama ; et quand il fut arrivé à la grande citerne qui est à Sécou, il demanda : Où sont Samuel et David ? Et on lui dit : Ils sont à Najoth en Rama.
23 Et il se dirigea vers Najoth en Rama, et l'Esprit de Dieu le saisit lui aussi, et continuant son chemin il prophétisait jusqu'à ce qu'il arriva à Najoth en Rama.
24 Et il ôta lui aussi ses vêtements, et il prophétisa, lui aussi, devant Samuel ; et il resta gisant nu à terre tout ce jour-là et toute la nuit. C'est pourquoi l'on dit Saül est-il aussi parmi les prophètes ?

1S 19 (Vulgate)

1 Locutus est autem Saul ad Jonathan filium suum, et ad omnes servos suos, ut occiderent David. Porro Jonathas filius Saul diligebat David valde :
2 et indicavit Jonathas David, dicens : Quærit Saul pater meus occidere te : quapropter observa te, quæso, mane : et manebis clam, et absconderis.
3 Ego autem egrediens stabo juxta patrem meum in agro, ubicumque fueris : et ego loquar de te ad patrem meum, et quodcumque videro, nuntiabo tibi.
4 Locutus est ergo Jonathas de David bona ad Saul patrem suum : dixitque ad eum : Ne pecces rex in servum tuum David, quia non peccavit tibi, et opera ejus bona sunt tibi valde.
5 Et posuit animam suam in manu sua, et percussit Philisthæum, et fecit Dominus salutem magnam universo Israëli : vidisti, et lætatus es. Quare ergo peccas in sanguine innoxio, interficiens David, qui est absque culpa ?
6 Quod cum audisset Saul, placatus voce Jonathæ, juravit : Vivit Dominus, quia non occidetur.
7 Vocavit itaque Jonathas David, et indicavit ei omnia verba hæc : et introduxit Jonathas David ad Saul, et fuit ante eum sicut fuerat heri et nudiustertius.
8 Motum est autem rursum bellum : et egressus David, pugnavit adversum Philisthiim : percussitque eos plaga magna, et fugerunt a facie ejus.
9 Et factus est spiritus Domini malus in Saul : sedebat autem in domo sua, et tenebat lanceam : porro David psallebat manu sua.
10 Nisusque est Saul configere David lancea in pariete, et declinavit David a facie Saul : lancea autem casso vulnere perlata est in parietem, et David fugit, et salvatus est nocte illa.
11 Misit ergo Saul satellites suos in domum David, ut custodirent eum, et interficeretur mane. Quod cum annuntiasset David Michol uxor sua, dicens : Nisi salvaveris te nocte hac, cras morieris :
12 deposuit eum per fenestram. Porro ille abiit et aufugit, atque salvatus est.
13 Tulit autem Michol statuam, et posuit eam super lectum, et pellem pilosam caprarum posuit ad caput ejus, et operuit eam vestimentis.
14 Misit autem Saul apparitores, qui raperent David : et responsum est quod ægrotaret.
15 Rursumque misit Saul nuntios ut viderent David, dicens : Afferte eum ad me in lecto, ut occidatur.
16 Cumque venissent nuntii, inventum est simulacrum super lectum, et pellis caprarum ad caput ejus.
17 Dixitque Saul ad Michol : Quare sic illusisti mihi, et dimisisti inimicum meum ut fugeret ? Et respondit Michol ad Saul : Quia ipse locutus est mihi : Dimitte me, alioquin interficiam te.
18 David autem fugiens salvatus est, et venit ad Samuel in Ramatha, et nuntiavit ei omnia quæ fecerat sibi Saul : et abierunt ipse et Samuel, et morati sunt in Najoth.
19 Nuntiatum est autem Sauli a dicentibus : Ecce David in Najoth in Ramatha.
20 Misit ergo Saul lictores, ut raperent David : qui cum vidissent cuneum prophetarum vaticinantium, et Samuelem stantem super eos, factus est etiam spiritus Domini in illis, et prophetare cœperunt etiam ipsi.
21 Quod cum nuntiatum esset Sauli, misit et alios nuntios : prophetaverunt autem et illi. Et rursum misit Saul tertios nuntios : qui et ipsi prophetaverunt. Et iratus iracundia Saul,
22 abiit etiam ipse in Ramatha, et venit usque ad cisternam magnam quæ est in Socho, et interrogavit, et dixit : In quo loco sunt Samuel et David ? Dictumque est ei : Ecce in Najoth sunt in Ramatha.
23 Et abiit in Najoth in Ramatha, et factus est etiam super eum spiritus Domini, et ambulabat ingrediens, et prophetabat usque dum veniret in Najoth in Ramatha.
24 Et expoliavit etiam ipse se vestimentis suis, et prophetavit cum ceteris coram Samuele, et cecidit nudus tota die illa et nocte. Unde et exivit proverbium : Num et Saul inter prophetas ?

1S 19 (Codex W. Leningrad)

1 וַיְדַבֵּ֣ר שָׁא֗וּל אֶל־ יוֹנָתָ֤ן בְּנוֹ֙ וְאֶל־ כָּל־ עֲבָדָ֔יו לְהָמִ֖ית אֶת־ דָּוִ֑ד וִיהֽוֹנָתָן֙ בֶּן־ שָׁא֔וּל חָפֵ֥ץ בְּדָוִ֖ד מְאֹֽד׃
2 וַיַּגֵּ֤ד יְהוֹנָתָן֙ לְדָוִ֣ד לֵאמֹ֔ר מְבַקֵּ֛שׁ שָׁא֥וּל אָבִ֖י לַהֲמִיתֶ֑ךָ וְעַתָּה֙ הִשָּֽׁמֶר־ נָ֣א בַבֹּ֔קֶר וְיָשַׁבְתָּ֥ בַסֵּ֖תֶר וְנַחְבֵּֽאתָ׃
3 וַאֲנִ֨י אֵצֵ֜א וְעָמַדְתִּ֣י לְיַד־ אָבִ֗י בַּשָּׂדֶה֙ אֲשֶׁ֣ר אַתָּ֣ה שָׁ֔ם וַאֲנִ֕י אֲדַבֵּ֥ר בְּךָ֖ אֶל־ אָבִ֑י וְרָאִ֥יתִי מָ֖ה וְהִגַּ֥דְתִּי לָֽךְ׃
4 וַיְדַבֵּ֨ר יְהוֹנָתָ֤ן בְּדָוִד֙ ט֔וֹב אֶל־ שָׁא֖וּל אָבִ֑יו וַיֹּ֣אמֶר אֵ֠לָיו אַל־ יֶחֱטָ֨א הַמֶּ֜לֶךְ בְּעַבְדּ֣וֹ בְדָוִ֗ד כִּ֣י ל֤וֹא חָטָא֙ לָ֔ךְ וְכִ֥י מַעֲשָׂ֖יו טוֹב־ לְךָ֥ מְאֹֽד׃
5 וַיָּשֶׂם֩ אֶת־ נַפְשׁ֨וֹ בְכַפּ֜וֹ וַיַּ֣ךְ אֶת־ הַפְּלִשְׁתִּ֗י וַיַּ֨עַשׂ יְהוָ֜ה תְּשׁוּעָ֤ה גְדוֹלָה֙ לְכָל־ יִשְׂרָאֵ֔ל רָאִ֖יתָ וַתִּשְׂמָ֑ח וְלָ֤מָּה תֶֽחֱטָא֙ בְּדָ֣ם נָקִ֔י לְהָמִ֥ית אֶת־ דָּוִ֖ד חִנָּֽם׃
6 וַיִּשְׁמַ֥ע שָׁא֖וּל בְּק֣וֹל יְהוֹנָתָ֑ן וַיִּשָּׁבַ֣ע שָׁא֔וּל חַי־ יְהוָ֖ה אִם־ יוּמָֽת׃
7 וַיִּקְרָ֤א יְהוֹנָתָן֙ לְדָוִ֔ד וַיַּגֶּד־ לוֹ֙ יְה֣וֹנָתָ֔ן אֵ֥ת כָּל־ הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וַיָּבֵ֨א יְהוֹנָתָ֤ן אֶת־ דָּוִד֙ אֶל־ שָׁא֔וּל וַיְהִ֥י לְפָנָ֖יו כְּאֶתְמ֥וֹל שִׁלְשֽׁוֹם׃
8 וַתּ֥וֹסֶף הַמִּלְחָמָ֖ה לִֽהְי֑וֹת וַיֵּצֵ֨א דָוִ֜ד וַיִּלָּ֣חֶם בַּפְּלִשְׁתִּ֗ים וַיַּ֤ךְ בָּהֶם֙ מַכָּ֣ה גְדוֹלָ֔ה וַיָּנֻ֖סוּ מִפָּנָֽיו׃
9 וַתְּהִי֩ ר֨וּחַ יְהוָ֤ה ׀ רָעָה֙ אֶל־ שָׁא֔וּל וְהוּא֙ בְּבֵית֣וֹ יוֹשֵׁ֔ב וַחֲנִית֖וֹ בְּיָד֑וֹ וְדָוִ֖ד מְנַגֵּ֥ן בְּיָֽד׃
10 וַיְבַקֵּ֨שׁ שָׁא֜וּל לְהַכּ֤וֹת בַּֽחֲנִית֙ בְּדָוִ֣ד וּבַקִּ֔יר וַיִּפְטַר֙ מִפְּנֵ֣י שָׁא֔וּל וַיַּ֥ךְ אֶֽת־ הַחֲנִ֖ית בַּקִּ֑יר וְדָוִ֛ד נָ֥ס וַיִּמָּלֵ֖ט בַּלַּ֥יְלָה הֽוּא׃
11 וַיִּשְׁלַח֩ שָׁא֨וּל מַלְאָכִ֜ים אֶל־ בֵּ֤ית דָּוִד֙ לְשָׁמְר֔וֹ וְלַהֲמִית֖וֹ בַּבֹּ֑קֶר וַתַּגֵּ֣ד לְדָוִ֗ד מִיכַ֤ל אִשְׁתּוֹ֙ לֵאמֹ֔ר אִם־ אֵ֨ינְךָ֜ מְמַלֵּ֤ט אֶֽת־ נַפְשְׁךָ֙ הַלַּ֔יְלָה מָחָ֖ר אַתָּ֥ה מוּמָֽת׃
12 וַתֹּ֧רֶד מִיכַ֛ל אֶת־ דָּוִ֖ד בְּעַ֣ד הַחַלּ֑וֹן וַיֵּ֥לֶךְ וַיִּבְרַ֖ח וַיִּמָּלֵֽט׃
13 וַתִּקַּ֨ח מִיכַ֜ל אֶת־ הַתְּרָפִ֗ים וַתָּ֙שֶׂם֙ אֶל־ הַמִּטָּ֔ה וְאֵת֙ כְּבִ֣יר הָֽעִזִּ֔ים שָׂ֖מָה מְרַֽאֲשֹׁתָ֑יו וַתְּכַ֖ס בַּבָּֽגֶד׃
14 וַיִּשְׁלַ֥ח שָׁא֛וּל מַלְאָכִ֖ים לָקַ֣חַת אֶת־ דָּוִ֑ד וַתֹּ֖אמֶר חֹלֶ֥ה הֽוּא׃
15 וַיִּשְׁלַ֤ח שָׁאוּל֙ אֶת־ הַמַּלְאָכִ֔ים לִרְא֥וֹת אֶת־ דָּוִ֖ד לֵאמֹ֑ר הַעֲל֨וּ אֹת֧וֹ בַמִּטָּ֛ה אֵלַ֖י לַהֲמִתֽוֹ׃
16 וַיָּבֹ֙אוּ֙ הַמַּלְאָכִ֔ים וְהִנֵּ֥ה הַתְּרָפִ֖ים אֶל־ הַמִּטָּ֑ה וּכְבִ֥יר הָעִזִּ֖ים מְרַאֲשֹׁתָֽיו׃
17 וַיֹּ֨אמֶר שָׁא֜וּל אֶל־ מִיכַ֗ל לָ֤מָּה כָּ֙כָה֙ רִמִּיתִ֔נִי וַתְּשַׁלְּחִ֥י אֶת־ אֹיְבִ֖י וַיִּמָּלֵ֑ט וַתֹּ֤אמֶר מִיכַל֙ אֶל־ שָׁא֔וּל הוּא־ אָמַ֥ר אֵלַ֛י שַׁלְּחִ֖נִי לָמָ֥ה אֲמִיתֵֽךְ׃
18 וְדָוִ֨ד בָּרַ֜ח וַיִּמָּלֵ֗ט וַיָּבֹ֤א אֶל־ שְׁמוּאֵל֙ הָרָמָ֔תָה וַיַּ֨גֶּד־ ל֔וֹ אֵ֛ת כָּל־ אֲשֶׁ֥ר עָֽשָׂה־ ל֖וֹ שָׁא֑וּל וַיֵּ֤לֶךְ הוּא֙ וּשְׁמוּאֵ֔ל וַיֵּשְׁב֖וּ
19 וַיֻּגַּ֥ד לְשָׁא֖וּל לֵאמֹ֑ר הִנֵּ֣ה דָוִ֔ד בָּרָמָֽה׃
20 וַיִּשְׁלַ֨ח שָׁא֣וּל מַלְאָכִים֮ לָקַ֣חַת אֶת־ דָּוִד֒ וַיַּ֗רְא אֶֽת־ לַהֲקַ֤ת הַנְּבִיאִים֙ נִבְּאִ֔ים וּשְׁמוּאֵ֕ל עֹמֵ֥ד נִצָּ֖ב עֲלֵיהֶ֑ם וַתְּהִ֞י עַֽל־ מַלְאֲכֵ֤י שָׁאוּל֙ ר֣וּחַ אֱלֹהִ֔ים וַיִּֽתְנַבְּא֖וּ גַּם־ הֵֽמָּה׃
21 וַיַּגִּ֣דוּ לְשָׁא֗וּל וַיִּשְׁלַח֙ מַלְאָכִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וַיִּֽתְנַבְּא֖וּ גַּם־ הֵ֑מָּה וַיֹּ֣סֶף שָׁא֗וּל וַיִּשְׁלַח֙ מַלְאָכִ֣ים שְׁלִשִׁ֔ים וַיִּֽתְנַבְּא֖וּ גַּם־ הֵֽמָּה׃
22 וַיֵּ֨לֶךְ גַּם־ ה֜וּא הָרָמָ֗תָה וַיָּבֹא֙ עַד־ בּ֤וֹר הַגָּדוֹל֙ אֲשֶׁ֣ר בַּשֶּׂ֔כוּ וַיִּשְׁאַ֣ל וַיֹּ֔אמֶר אֵיפֹ֥ה שְׁמוּאֵ֖ל וְדָוִ֑ד וַיֹּ֕אמֶר הִנֵּ֖ה בָּרָמָֽה׃
23 וַיֵּ֣לֶךְ שָׁ֔ם אֶל־ בָּרָמָ֑ה וַתְּהִי֩ עָלָ֨יו גַּם־ ה֜וּא ר֣וּחַ אֱלֹהִ֗ים וַיֵּ֤לֶךְ הָלוֹךְ֙ וַיִּתְנַבֵּ֔א עַד־ בֹּא֖וֹ בָּרָמָֽה׃
24 וַיִּפְשַׁ֨ט גַּם־ ה֜וּא בְּגָדָ֗יו וַיִּתְנַבֵּ֤א גַם־ הוּא֙ לִפְנֵ֣י שְׁמוּאֵ֔ל וַיִּפֹּ֣ל עָרֹ֔ם כָּל־ הַיּ֥וֹם הַה֖וּא וְכָל־ הַלָּ֑יְלָה עַל־ כֵּן֙ יֹֽאמְר֔וּ הֲגַ֥ם שָׁא֖וּל בַּנְּבִיאִֽם׃

La versification des traductions pouvant varier, l'alignement ne correspond parfois pas à la même phrase.

Afficher une version unique pour accéder aux notes et références croisées