Ec 10 (Vulgate)

¹ [Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia.
² Cor sapientis in dextera ejus, et cor stulti in sinistra illius.
³ Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos æstimat.
⁴ Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne dimiseris, quia curatio faciet cessare peccata maxima.]
⁵ [Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis :
⁶ positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum.
⁷ Vidi servos in equis, et principes ambulantes super terram quasi servos.
⁸ Qui fodit foveam incidet in eam, et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
⁹ Qui transfert lapides affligetur in eis, et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
¹⁰ Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit, multo labore exacuetur, et post industriam sequetur sapientia.
¹¹ Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit.
¹² Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis præcipitabunt eum ;
¹³ initium verborum ejus stultitia, et novissimum oris illius error pessimus.
¹⁴ Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit ; et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare ?
¹⁵ Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.]
¹⁶ [Væ tibi, terra, cujus rex puer est, et cujus principes mane comedunt.
¹⁷ Beata terra cujus rex nobilis est, et cujus principes vescuntur in tempore suo, ad reficiendum, et non ad luxuriam.
¹⁸ In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus.
¹⁹ In risum faciunt panem et vinum ut epulentur viventes ; et pecuniæ obediunt omnia.
²⁰ In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti : quia et aves cæli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annuntiabit sententiam.]