¹ [Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti.
Pretiosior est sapientia et gloria,
parva et ad tempus stultitia.
   ² Cor sapientis in dextera ejus,
et cor stulti in sinistra illius.
   ³ Sed et in via stultus ambulans,
cum ipse insipiens sit,
omnes stultos æstimat.
   ⁴ Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne dimiseris,
quia curatio faciet cessare peccata maxima.]
   ⁵ [Est malum quod vidi sub sole,
quasi per errorem egrediens a facie principis :
   ⁶ positum stultum in dignitate sublimi,
et divites sedere deorsum.
   ⁷ Vidi servos in equis,
et principes ambulantes super terram quasi servos.
   ⁸ Qui fodit foveam incidet in eam,
et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
   ⁹ Qui transfert lapides affligetur in eis,
et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
   ¹⁰ Si retusum fuerit ferrum,
et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit,
multo labore exacuetur,
et post industriam sequetur sapientia.
   ¹¹ Si mordeat serpens in silentio,
nihil eo minus habet qui occulte detrahit.
   ¹² Verba oris sapientis gratia,
et labia insipientis præcipitabunt eum ;
   ¹³ initium verborum ejus stultitia,
et novissimum oris illius error pessimus.
   ¹⁴ Stultus verba multiplicat.
Ignorat homo quid ante se fuerit ;
et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare ?
   ¹⁵ Labor stultorum affliget eos,
qui nesciunt in urbem pergere.]
   ¹⁶ [Væ tibi, terra, cujus rex puer est,
et cujus principes mane comedunt.
   ¹⁷ Beata terra cujus rex nobilis est,
et cujus principes vescuntur in tempore suo,
ad reficiendum, et non ad luxuriam.
   ¹⁸ In pigritiis humiliabitur contignatio,
et in infirmitate manuum perstillabit domus.
   ¹⁹ In risum faciunt panem et vinum
ut epulentur viventes ;
et pecuniæ obediunt omnia.
   ²⁰ In cogitatione tua regi ne detrahas,
et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti :
quia et aves cæli portabunt vocem tuam,
et qui habet pennas annuntiabit sententiam.]