VULC ¹ [Justus perit,
et non est qui recogitet in corde suo ;
et viri misericordiæ colliguntur,
quia non est qui intelligat :
a facie enim malitiæ collectus est justus.

VULC ² Veniat pax ;
requiescat in cubili suo
qui ambulavit in directione sua.

VULC ³ Vos autem accedite huc,
filii auguratricis,
semen adulteri et fornicariæ.

VULC ⁴ Super quem lusistis ?
super quem dilatastis os,
et ejecistis linguam ?
Numquid non vos filii scelesti,
semen mendax,

VULC ⁵ qui consolamini in diis
subter omne lignum frondosum,
immolantes parvulos in torrentibus,
subter eminentes petras ?

VULC ⁶ In partibus torrentis pars tua ;
hæc est sors tua :
et ipsis effudisti libamen,
obtulisti sacrificium.
Numquid super his non indignabor ?

VULC ⁷ Super montem excelsum et sublimem
posuisti cubile tuum,
et illuc ascendisti
ut immolares hostias.

VULC ⁸ Et post ostium, et retro postem,
posuisti memoriale tuum.
Quia juxta me discooperuisti,
et suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum,
et pepigisti cum eis fœdus ;
dilexisti stratum eorum
manu aperta.

VULC ⁹ Et ornasti te regi unguento,
et multiplicasti pigmenta tua.
Misisti legatos tuos procul,
et humiliata es usque ad inferos.

VULC ¹⁰ In multitudine viæ tuæ laborasti ;
non dixisti : Quiescam.
Vitam manus tuæ invenisti ;
propterea non rogasti.

VULC ¹¹ Pro quo sollicita timuisti,
quia mentita es,
et mei non es recordata,
neque cogitasti in corde tuo ?
Quia ego tacens et quasi non videns,
et mei oblita es.

VULC ¹² Ego annuntiabo justitiam tuam,
et opera tua non proderunt tibi.

VULC ¹³ Cum clamaveris, liberent te congregati tui,
et omnes eos auferet ventus,
tollet aura.]
[Qui autem fiduciam habet mei, hæreditabit terram,
et possidebit montem sanctum meum.

VULC ¹⁴ Et dicam : Viam facite, præbete iter ; declinate de semita,
auferte offendicula de via populi mei.

VULC ¹⁵ Quia hæc dicit Excelsus,
et Sublimis, habitans æternitatem, et sanctum nomen ejus :
in excelso et in sancto habitans,
et cum contrito et humili spiritu :
ut vivificet spiritum humilium,
et vivificet cor contritorum.

VULC ¹⁶ Non enim in sempiternum litigabo,
neque usque ad finem irascar,
quia spiritus a facie mea egredietur,
et flatus ego faciam.

VULC ¹⁷ Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum, et percussi eum.
Abscondi a te faciem meam, et indignatus sum ;
et abiit vagus in via cordis sui.

VULC ¹⁸ Vias ejus vidi, et sanavi eum ;
et reduxi eum, et reddidi consolationes
ipsi, et lugentibus ejus.

VULC ¹⁹ Creavi fructum labiorum pacem ;
pacem ei qui longe est et qui prope,
dixit Dominus, et sanavi eum.

VULC ²⁰ Impii autem quasi mare fervens,
quod quiescere non potest,
et redundant fluctus ejus in conculcationem et lutum.

VULC ²¹ Non est pax impiis, dicit Dominus Deus.]