Gn 21 (Vulgate)

¹ Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat : et implevit quæ locutus est.
² Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus.
³ Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac :
⁴ et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus,
⁵ cum centum esset annorum : hac quippe ætate patris, natus est Isaac.
⁶ Dixitque Sara : Risum fecit mihi Deus : quicumque audierit, corridebit mihi.
⁷ Rursumque ait : Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit ei jam seni ?
⁸ Crevit igitur puer, et ablactatus est : fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.
⁹ Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham :
¹⁰ Ejice ancillam hanc, et filium ejus : non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac.
¹¹ Dure accepit hoc Abraham pro filio suo.
¹² Cui dixit Deus : Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua : omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus : quia in Isaac vocabitur tibi semen.
¹³ Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est.
¹⁴ Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee.
¹⁵ Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant.
¹⁶ Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere : dixit enim : Non videbo morientem puerum : et sedens contra, levavit vocem suam et flevit.
¹⁷ Exaudivit autem Deus vocem pueri : vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens : Quid agis Agar ? noli timere : exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est.
¹⁸ Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum.
¹⁹ Aperuitque oculos ejus Deus : quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere.
²⁰ Et fuit cum eo : qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius.
²¹ Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.
²² Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham : Deus tecum est in universis quæ agis.
²³ Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ : sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena.
²⁴ Dixitque Abraham : Ego jurabo.
²⁵ Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus.
²⁶ Responditque Abimelech : Nescivi quis fecerit hanc rem : sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie.
²⁷ Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech : percusseruntque ambo fœdus.
²⁸ Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.
²⁹ Cui dixit Abimelech : Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum ?
³⁰ At ille : Septem, inquit, agnas accipies de manu mea : ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum.
³¹ Idcirco vocatus est locus ille Bersabee : quia ibi uterque juravit.
³² Et inierunt fœdus pro puteo juramenti.
³³ Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni.
³⁴ Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis.