Lv 27 (Vulgate)

¹ Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :
² Loquere filiis Israël, et dices ad eos : Homo qui votum fecerit, et spoponderit Deo animam suam, sub æstimatione dabit pretium.
³ Si fuerit masculus a vigesimo anno usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii :
⁴ si mulier, triginta.
⁵ A quinto autem anno usque ad vigesimum, masculus dabit viginti siclos : femina, decem.
⁶ Ab uno mense usque ad annum quintum, pro masculo dabuntur quinque sicli : pro femina, tres.
⁷ Sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos : femina, decem.
⁸ Si pauper fuerit, et æstimationem reddere non valebit, stabit coram sacerdote : et quantum ille æstimaverit, et viderit eum posse reddere, tantum dabit.
⁹ Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit,
¹⁰ et mutari non poterit, id est, nec melius malo, nec pejus bono : quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est, et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino.
¹¹ Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem :
¹² qui judicans utrum bonum an malum sit, statuet pretium.
¹³ Quod si dare voluerit is qui offert, addet supra æstimationem quintam partem.
¹⁴ Homo si voverit domum suam, et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et juxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, venundabitur :
¹⁵ sin autem ille qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem æstimationis supra, et habebit domum.
¹⁶ Quod si agrum possessionis suæ voverit, et consecraverit Domino, juxta mensuram sementis æstimabitur pretium : si triginta modiis hordei seritur terra, quinquaginta siclis venundetur argenti.
¹⁷ Si statim ab anno incipientis jubilæi voverit agrum, quanto valere potest, tanto æstimabitur.
¹⁸ Sin autem post aliquantum temporis, supputabit sacerdos pecuniam juxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad jubilæum, et detrahetur ex pretio.
¹⁹ Quod si voluerit redimere agrum ille qui voverat, addet quintam partem æstimatæ pecuniæ, et possidebit eum.
²⁰ Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet fuerit venundatus, ultra eum qui voverat redimere non poterit.
²¹ Quia cum jubilæi venerit dies, sanctificatus erit Domino, et possessio consecrata ad jus pertinet sacerdotum.
²² Si ager emptus est, et non de possessione majorum sanctificatus fuerit Domino,
²³ supputabit sacerdos juxta annorum numerum usque ad jubilæum, pretium : et dabit ille qui voverat eum, Domino.
²⁴ In jubilæo autem revertetur ad priorem dominum, qui vendiderat eum, et habuerat in sorte possessionis suæ.
²⁵ Omnis æstimatio siclo sanctuarii ponderabitur. Siclus viginti obolos habet.
²⁶ Primogenita, quæ ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere : sive bos, sive ovis fuerit, Domini sunt.
²⁷ Quod si immundum est animal, redimet qui obtulit, juxta æstimationem tuam, et addet quintam partem pretii : si redimere noluerit, vendetur alteri quantocumque a te fuerit æstimatum.
²⁸ Omne quod Domino consecratur, sive homo fuerit, sive animal, sive ager, non vendetur, nec redimi poterit. Quidquid semel fuerit consecratum, Sanctum sanctorum erit Domino :
²⁹ et omnis consecratio, quæ offertur ab homine, non redimetur, sed morte morietur.
³⁰ Omnes decimæ terræ, sive de frugibus, sive de pomis arborum, Domini sunt, et illi sanctificantur.
³¹ Si quis autem voluerit redimere decimas suas, addet quintam partem earum.
³² Omnium decimarum bovis et ovis et capræ, quæ sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, sanctificabitur Domino.
³³ Non eligetur nec bonum nec malum, nec altero commutabitur, si quis mutaverit : et quod mutatum est, et pro quo mutatum est, sanctificabitur Domino, et non redimetur.
³⁴ Hæc sunt præcepta, quæ mandavit Dominus Moysi ad filios Israël in monte Sinai.