Lv 7 (Vulgate)

   ¹ Hæc quoque lex hostiæ pro delicto, Sancta sanctorum est :
   ² idcirco ubi immolabitur holocaustum, mactabitur et victima pro delicto : sanguis ejus per gyrum altaris fundetur.
   ³ Offerent ex ea caudam et adipem qui operit vitalia :
   ⁴ duos renunculos, et pinguedinem quæ juxta ilia est, reticulumque jecoris cum renunculis.
   ⁵ Et adolebit ea sacerdos super altare : incensum est Domini pro delicto.
   ⁶ Omnis masculus de sacerdotali genere, in loco sancto vescetur his carnibus, quia Sanctum sanctorum est.
   ⁷ Sicut pro peccato offertur hostia, ita et pro delicto : utriusque hostiæ lex una erit : ad sacerdotem, qui eam obtulerit, pertinebit.
   ⁸ Sacerdos qui offert holocausti victimam, habebit pellem ejus.
   ⁹ Et omne sacrificium similæ, quod coquitur in clibano, et quidquid in craticula, vel in sartagine præparatur, ejus erit sacerdotis a quo offertur :
   ¹⁰ sive oleo conspersa, sive arida fuerint, cunctis filiis Aaron mensura æqua per singulos dividetur.
   ¹¹ Hæc est lex hostiæ pacificorum quæ offertur Domino.
   ¹² Si pro gratiarum actione oblatio fuerit, offerent panes absque fermento conspersos oleo, et lagana azyma uncta oleo, coctamque similam, et collyridas olei admistione conspersas :
   ¹³ panes quoque fermentatos cum hostia gratiarum, quæ immolatur pro pacificis :
   ¹⁴ ex quibus unus pro primitiis offeretur Domino, et erit sacerdotis qui fundet hostiæ sanguinem,
   ¹⁵ cujus carnes eadem comedentur die, nec remanebit ex eis quidquam usque mane.
   ¹⁶ Si voto, vel sponte quispiam obtulerit hostiam, eadem similiter edetur die : sed et si quid in crastinum remanserit, vesci licitum est :
   ¹⁷ quidquid autem tertius invenerit dies, ignis absumet.
   ¹⁸ Si quis de carnibus victimæ pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio, nec proderit offerenti : quin potius quæcumque anima tali se edulio contaminaverit, prævaricationis rea erit.
   ¹⁹ Caro, quæ aliquid tetigerit immundum, non comedetur, sed comburetur igni : qui fuerit mundus, vescetur ex ea.
   ²⁰ Anima polluta quæ ederit de carnibus hostiæ pacificorum, quæ oblata est Domino, peribit de populis suis.
   ²¹ Et quæ tetigerit immunditiam hominis, vel jumenti, sive omnis rei quæ polluere potest, et comederit de hujuscemodi carnibus, interibit de populis suis.
   ²² Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :
   ²³ Loquere filiis Israël : Adipem ovis, et bovis, et capræ non comedetis.
   ²⁴ Adipem cadaveris morticini, et ejus animalis, quod a bestia captum est, habebitis in varios usus.
   ²⁵ Si quis adipem, qui offerri debet in incensum Domini, comederit, peribit de populo suo.
   ²⁶ Sanguinem quoque omnis animalis non sumetis in cibo, tam de avibus quam de pecoribus.
   ²⁷ Omnis anima, quæ ederit sanguinem, peribit de populis suis.
   ²⁸ Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :
   ²⁹ Loquere filiis Israël, dicens : Qui offert victimam pacificorum Domino, offerat simul et sacrificium, id est, libamenta ejus.
   ³⁰ Tenebit manibus adipem hostiæ, et pectusculum : cumque ambo oblata Domino consecraverit, tradet sacerdoti,
   ³¹ qui adolebit adipem super altare, pectusculum autem erit Aaron et filiorum ejus.
   ³² Armus quoque dexter de pacificorum hostiis cedet in primitias sacerdotis.
   ³³ Qui obtulerit sanguinem et adipem filiorum Aaron, ipse habebit et armum dextrum in portione sua.
   ³⁴ Pectusculum enim elevationis, et armum separationis, tuli a filiis Israël de hostiis eorum pacificis, et dedi Aaron sacerdoti, et filiis ejus, lege perpetua, ab omni populo Israël.
   ³⁵ Hæc est unctio Aaron et filiorum ejus in cæremoniis Domini die qua obtulit eos Moyses, ut sacerdotio fungerentur,
   ³⁶ et quæ præcepit eis dari Dominus a filiis Israël religione perpetua in generationibus suis.
   ³⁷ Ista est lex holocausti, et sacrificii pro peccato atque delicto, et pro consecratione et pacificorum victimis,
   ³⁸ quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandavit filiis Israël ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai.