VULC ¹ [Melior est buccella sicca cum gaudio
quam domus plena victimis cum jurgio.

VULC ² Servus sapiens dominabitur filiis stultis,
et inter fratres hæreditatem dividet.

VULC ³ Sicut igne probatur argentum et aurum camino,
ita corda probat Dominus.

VULC ⁴ Malus obedit linguæ iniquæ,
et fallax obtemperat labiis mendacibus.

VULC ⁵ Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus,
et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.

VULC ⁶ Corona senum filii filiorum,
et gloria filiorum patres eorum.

VULC ⁷ Non decent stultum verba composita,
nec principem labium mentiens.

VULC ⁸ Gemma gratissima exspectatio præstolantis ;
quocumque se vertit, prudenter intelligit.

VULC ⁹ Qui celat delictum quærit amicitias ;
qui altero sermone repetit, separat fœderatos.

VULC ¹⁰ Plus proficit correptio apud prudentem,
quam centum plagæ apud stultum.

VULC ¹¹ Semper jurgia quærit malus :
angelus autem crudelis mittetur contra eum.

VULC ¹² Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus,
quam fatuo confidenti in stultitia sua.

VULC ¹³ Qui reddit mala pro bonis,
non recedet malum de domo ejus.

VULC ¹⁴ Qui dimittit aquam caput est jurgiorum,
et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.]

VULC ¹⁵ [Qui justificat impium, et qui condemnat justum,
abominabilis est uterque apud Deum.

VULC ¹⁶ Quid prodest stulto habere divitias,
cum sapientiam emere non possit ?
Qui altum facit domum suam quærit ruinam,
et qui evitat discere incidet in mala.

VULC ¹⁷ Omni tempore diligit qui amicus est,
et frater in angustiis comprobatur.

VULC ¹⁸ Stultus homo plaudet manibus,
cum spoponderit pro amico suo.

VULC ¹⁹ Qui meditatur discordias diligit rixas,
et qui exaltat ostium quærit ruinam.

VULC ²⁰ Qui perversi cordis est non inveniet bonum,
et qui vertit linguam incidet in malum.

VULC ²¹ Natus est stultus in ignominiam suam ;
sed nec pater in fatuo lætabitur.

VULC ²² Animus gaudens ætatem floridam facit ;
spiritus tristis exsiccat ossa.

VULC ²³ Munera de sinu impius accipit,
ut pervertat semitas judicii.

VULC ²⁴ In facie prudentis lucet sapientia ;
oculi stultorum in finibus terræ.

VULC ²⁵ Ira patris filius stultus,
et dolor matris quæ genuit eum.

VULC ²⁶ Non est bonum damnum inferre justo,
nec percutere principem qui recta judicat.

VULC ²⁷ Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est,
et pretiosi spiritus vir eruditus.

VULC ²⁸ Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur,
et si compresserit labia sua, intelligens.]