VULC ¹ Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda.

VULC ² [Gloria Dei est celare verbum,
et gloria regum investigare sermonem.

VULC ³ Cælum sursum, et terra deorsum,
et cor regum inscrutabile.

VULC ⁴ Aufer rubiginem de argento,
et egredietur vas purissimum.

VULC ⁵ Aufer impietatem de vultu regis,
et firmabitur justitia thronus ejus.

VULC ⁶ Ne gloriosus appareas coram rege,
et in loco magnorum ne steteris.

VULC ⁷ Melius est enim ut dicatur tibi : Ascende huc,
quam ut humilieris coram principe.]

VULC ⁸ [Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito,
ne postea emendare non possis,
cum dehonestaveris amicum tuum.

VULC ⁹ Causam tuam tracta cum amico tuo,
et secretum extraneo ne reveles :

VULC ¹⁰ ne forte insultet tibi cum audierit,
et exprobrare non cesset.
Gratia et amicitia liberant :
quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.

VULC ¹¹ Mala aurea in lectis argenteis,
qui loquitur verbum in tempore suo.

VULC ¹² Inauris aurea, et margaritum fulgens,
qui arguit sapientem et aurem obedientem.

VULC ¹³ Sicut frigus nivis in die messis,
ita legatus fidelis ei qui misit eum :
animam ipsius requiescere facit.

VULC ¹⁴ Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes,
vir gloriosus et promissa non complens.

VULC ¹⁵ Patientia lenietur princeps,
et lingua mollis confringet duritiam.]

VULC ¹⁶ [Mel invenisti : comede quod sufficit tibi,
ne forte satiatus evomas illud.

VULC ¹⁷ Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui,
nequando satiatus oderit te.

VULC ¹⁸ Jaculum, et gladius, et sagitta acuta,
homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.

VULC ¹⁹ Dens putridus, et pes lassus,
qui sperat super infideli in die angustiæ,

VULC ²⁰ et amittit pallium in die frigoris.
Acetum in nitro,
qui cantat carmina cordi pessimo.
Sicut tinea vestimento, et vermis ligno,
ita tristitia viri nocet cordi.

VULC ²¹ Si esurierit inimicus tuus, ciba illum ;
si sitierit, da ei aquam bibere :

VULC ²² prunas enim congregabis super caput ejus,
et Dominus reddet tibi.

VULC ²³ Ventus aquilo dissipat pluvias,
et facies tristis linguam detrahentem.

VULC ²⁴ Melius est sedere in angulo domatis
quam cum muliere litigiosa et in domo communi.

VULC ²⁵ Aqua frigida animæ sitienti,
et nuntius bonus de terra longinqua.

VULC ²⁶ Fons turbatus pede et vena corrupta,
justus cadens coram impio.

VULC ²⁷ Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum,
sic qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria.

VULC ²⁸ Sicut urbs patens et absque murorum ambitu,
ita vir qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.]