VULC ¹ Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.

WLC ¹ לְדָוִ֗ד מִ֫זְמ֥וֹר חֶֽסֶד־ וּמִשְׁפָּ֥ט אָשִׁ֑ירָה לְךָ֖ יְהוָ֣ה אֲזַמֵּֽרָה׃

VULC ² [Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.

WLC ² אַשְׂכִּ֤ילָה ׀ בְּדֶ֬רֶךְ תָּמִ֗ים מָ֭תַי תָּב֣וֹא אֵלָ֑י אֶתְהַלֵּ֥ךְ בְּתָם־ לְ֝בָבִ֗י בְּקֶ֣רֶב בֵּיתִֽי׃

VULC ³ Non avertas faciem tuam a me :
in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ;
in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.

WLC ³ לֹֽא־ אָשִׁ֨ית ׀ לְנֶ֥גֶד עֵינַ֗י דְּֽבַר־ בְּלִ֫יָּ֥עַל עֲשֹֽׂה־ סֵטִ֥ים שָׂנֵ֑אתִי לֹ֖א יִדְבַּ֣ק בִּֽי׃

VULC ⁴ Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.

WLC ⁴ לֵבָ֣ב עִ֭קֵּשׁ יָס֣וּר מִמֶּ֑נִּי רָ֝֗ע לֹ֣א אֵדָֽע׃

VULC ⁵ Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum,
quia oblitus sum comedere panem meum.

WLC ⁵ בַסֵּ֨תֶר ׀ רֵעֵהוּ֮ אוֹת֪וֹ אַ֫צְמִ֥ית גְּֽבַהּ־ עֵ֭ינַיִם וּרְחַ֣ב לֵבָ֑ב אֹ֝ת֗וֹ לֹ֣א אוּכָֽל׃

VULC ⁶ A voce gemitus mei
adhæsit os meum carni meæ.

WLC ⁶ עֵינַ֤י ׀ בְּנֶֽאֶמְנֵי־ אֶרֶץ֮ לָשֶׁ֪בֶת עִמָּ֫דִ֥י הֹ֭לֵךְ בְּדֶ֣רֶךְ תָּמִ֑ים ה֝֗וּא יְשָׁרְתֵֽנִי׃

VULC ⁷ Similis factus sum pellicano solitudinis ;
factus sum sicut nycticorax in domicilio.

WLC ⁷ לֹֽא־ יֵשֵׁ֨ב ׀ בְּקֶ֥רֶב בֵּיתִי֮ עֹשֵׂ֪ה רְמִ֫יָּ֥ה דֹּבֵ֥ר שְׁקָרִ֑ים לֹֽא־ יִ֝כּ֗וֹן לְנֶ֣גֶד עֵינָֽי׃

VULC ⁸ Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.

WLC ⁸ לַבְּקָרִ֗ים אַצְמִ֥ית כָּל־ רִשְׁעֵי־ אָ֑רֶץ לְהַכְרִ֥ית מֵֽעִיר־ יְ֝הוָ֗ה כָּל־ פֹּ֥עֲלֵי אָֽוֶן׃

VULC ⁹ Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
et qui laudabant me adversum me jurabant :

VULC ¹⁰ quia cinerem tamquam panem manducabam,
et potum meum cum fletu miscebam,

VULC ¹¹ a facie iræ et indignationis tuæ :
quia elevans allisisti me.

VULC ¹² Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fœnum arui.

VULC ¹³ Tu autem, Domine, in æternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.

VULC ¹⁴ Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus :

VULC ¹⁵ quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus,
et terræ ejus miserebuntur.

VULC ¹⁶ Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terræ gloriam tuam :

VULC ¹⁷ quia ædificavit Dominus Sion,
et videbitur in gloria sua.

VULC ¹⁸ Respexit in orationem humilium
et non sprevit precem eorum.

VULC ¹⁹ Scribantur hæc in generatione altera,
et populus qui creabitur laudabit Dominum.

VULC ²⁰ Quia prospexit de excelso sancto suo ;
Dominus de cælo in terram aspexit :

VULC ²¹ ut audiret gemitus compeditorum ;
ut solveret filios interemptorum :

VULC ²² ut annuntient in Sion nomen Domini,
et laudem ejus in Jerusalem :

VULC ²³ in conveniendo populos in unum, et reges,
ut serviant Domino.

VULC ²⁴ Respondit ei in via virtutis suæ :
Paucitatem dierum meorum nuntia mihi :

VULC ²⁵ ne revoces me in dimidio dierum meorum,
in generationem et generationem anni tui.

VULC ²⁶ Initio tu, Domine, terram fundasti,
et opera manuum tuarum sunt cæli.

VULC ²⁷ Ipsi peribunt, tu autem permanes ;
et omnes sicut vestimentum veterascent.
Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ;

VULC ²⁸ tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.

VULC ²⁹ Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in sæculum dirigetur.]