BAN ¹ Célébrez l'Eternel, car il est bon !
Oui, sa miséricorde dure éternellement !

KJV ¹ O give thanks unto the LORD; for he is good: because his mercy endureth for ever.

VULC ¹ Alleluja. [Beati immaculati in via,
qui ambulant in lege Domini.

WLC ¹ הוֹד֣וּ לַיהוָ֣ה כִּי־ ט֑וֹב כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם חַסְדּֽוֹ׃

BAN ² Qu'Israël dise :
Oui, sa miséricorde dure éternellement !

KJV ² Let Israel now say, that his mercy endureth for ever.

VULC ² Beati qui scrutantur testimonia ejus ;
in toto corde exquirunt eum.

WLC ² יֹֽאמַר־ נָ֥א יִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם חַסְדּֽוֹ׃

BAN ³ Que la maison d'Aaron dise :
Oui, sa miséricorde dure éternellement !

KJV ³ Let the house of Aaron now say, that his mercy endureth for ever.

VULC ³ Non enim qui operantur iniquitatem
in viis ejus ambulaverunt.

WLC ³ יֹֽאמְרוּ־ נָ֥א בֵֽית־ אַהֲרֹ֑ן כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם חַסְדּֽוֹ׃

BAN ⁴ Que ceux qui craignent l'Eternel disent :
Oui, sa miséricorde dure éternellement !

KJV ⁴ Let them now that fear the LORD say, that his mercy endureth for ever.

VULC ⁴ Tu mandasti mandata tua
custodiri nimis.

WLC ⁴ יֹֽאמְרוּ־ נָ֭א יִרְאֵ֣י יְהוָ֑ה כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם חַסְדּֽוֹ׃

BAN ⁵ Du sein de la détresse, j'ai invoqué l'Eternel ;
L'Eternel m'a exaucé, en me mettant au large.

KJV ⁵ I called upon the LORD in distress: the LORD answered me, and set me in a large place.

VULC ⁵ Utinam dirigantur viæ meæ
ad custodiendas justificationes tuas.

WLC ⁵ מִֽן־ הַ֭מֵּצַ֥ר קָרָ֣אתִי יָּ֑הּ עָנָ֖נִי בַמֶּרְחָ֣ב יָֽהּ׃

BAN ⁶ L'Eternel est pour moi, je ne craindrai point ;
Que me ferait l'homme ?

KJV ⁶ The LORD is on my side; I will not fear: what can man do unto me?

VULC ⁶ Tunc non confundar,
cum perspexero in omnibus mandatis tuis.

WLC ⁶ יְהוָ֣ה לִ֭י לֹ֣א אִירָ֑א מַה־ יַּעֲשֶׂ֖ה לִ֣י אָדָֽם׃

BAN ⁷ L'Eternel est pour moi, il est de ceux qui m'aident,
Et moi, je me réjouis à la vue de ceux qui me haïssent !

KJV ⁷ The LORD taketh my part with them that help me: therefore shall I see my desire upon them that hate me.

VULC ⁷ Confitebor tibi in directione cordis,
in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.

WLC ⁷ יְהוָ֣ה לִ֭י בְּעֹזְרָ֑י וַ֝אֲנִ֗י אֶרְאֶ֥ה בְשֹׂנְאָֽי׃

BAN ⁸ Mieux vaut se réfugier vers l'Eternel
Que de se confier en l'homme ;

KJV ⁸ It is better to trust in the LORD than to put confidence in man.

VULC ⁸ Justificationes tuas custodiam ;
non me derelinquas usquequaque.

WLC ⁸ ט֗וֹב לַחֲס֥וֹת בַּיהוָ֑ה מִ֝בְּטֹ֗חַ בָּאָדָֽם׃

BAN ⁹ Mieux vaut se réfugier vers l'Eternel
Que de se confier dans les grands !

KJV ⁹ It is better to trust in the LORD than to put confidence in princes.

VULC ⁹ In quo corrigit adolescentior viam suam ?
in custodiendo sermones tuos.

WLC ⁹ ט֗וֹב לַחֲס֥וֹת בַּיהוָ֑ה מִ֝בְּטֹ֗חַ בִּנְדִיבִֽים׃

BAN ¹⁰ Toutes les nations m'ont environné.
Au nom de l'Eternel, oui, je les détruirai !

KJV ¹⁰ All nations compassed me about: but in the name of the LORD will I destroy them.

VULC ¹⁰ In toto corde meo exquisivi te ;
ne repellas me a mandatis tuis.

WLC ¹⁰ כָּל־ גּוֹיִ֥ם סְבָב֑וּנִי בְּשֵׁ֥ם יְ֝הוָ֗ה כִּ֣י אֲמִילַֽם׃

BAN ¹¹ Elles m'ont enveloppé, enveloppé...
Au nom de l'Eternel, oui, je les détruirai !

KJV ¹¹ They compassed me about; yea, they compassed me about: but in the name of the LORD I will destroy them.

VULC ¹¹ In corde meo abscondi eloquia tua,
ut non peccem tibi.

WLC ¹¹ סַבּ֥וּנִי גַם־ סְבָב֑וּנִי בְּשֵׁ֥ם יְ֝הוָ֗ה כִּ֣י אֲמִילַֽם׃

BAN ¹² Elles m'ont enveloppé comme des abeilles,
Elles se sont éteintes comme un feu d'épines.
Au nom de l'Eternel, oui, je les détruirai !

KJV ¹² They compassed me about like bees: they are quenched as the fire of thorns: for in the name of the LORD I will destroy them.

VULC ¹² Benedictus es, Domine ;
doce me justificationes tuas.

WLC ¹² סַבּ֤וּנִי כִדְבוֹרִ֗ים דֹּ֭עֲכוּ כְּאֵ֣שׁ קוֹצִ֑ים בְּשֵׁ֥ם יְ֝הוָ֗ה כִּ֣י אֲמִילַֽם׃

BAN ¹³ Tu m'avais poussé, poussé, pour me faire tomber,
Mais l'Eternel m'a secouru.

KJV ¹³ Thou hast thrust sore at me that I might fall: but the LORD helped me.

VULC ¹³ In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.

WLC ¹³ דַּחֹ֣ה דְחִיתַ֣נִי לִנְפֹּ֑ל וַ֖יהוָ֣ה עֲזָרָֽנִי׃

BAN ¹⁴ L'Eternel est ma force et mon chant de louange,
Il a été mon salut !

KJV ¹⁴ The LORD is my strength and song, and is become my salvation.

VULC ¹⁴ In via testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus divitiis.

WLC ¹⁴ עָזִּ֣י וְזִמְרָ֣ת יָ֑הּ וַֽיְהִי־ לִ֝֗י לִֽישׁוּעָֽה׃

BAN ¹⁵ Une voix de triomphe et de délivrance
Retentit dans les tentes des justes :
La droite de l'Eternel fait des exploits,

KJV ¹⁵ The voice of rejoicing and salvation is in the tabernacles of the righteous: the right hand of the LORD doeth valiantly.

VULC ¹⁵ In mandatis tuis exercebor,
et considerabo vias tuas.

WLC ¹⁵ ק֤וֹל ׀ רִנָּ֬ה וִֽישׁוּעָ֗ה בְּאָהֳלֵ֥י צַדִּיקִ֑ים יְמִ֥ין יְ֝הוָה עֹ֣שָׂה חָֽיִל׃

BAN ¹⁶ La droite de l'Eternel est haut élevée,
La droite de l'Eternel fait des exploits !

KJV ¹⁶ The right hand of the LORD is exalted: the right hand of the LORD doeth valiantly.

VULC ¹⁶ In justificationibus tuis meditabor :
non obliviscar sermones tuos.

WLC ¹⁶ יְמִ֣ין יְ֭הוָה רוֹמֵמָ֑ה יְמִ֥ין יְ֝הוָה עֹ֣שָׂה חָֽיִל׃

BAN ¹⁷ Je ne mourrai pas, mais je vivrai,
Et je raconterai les oeuvres de l'Eternel.

KJV ¹⁷ I shall not die, but live, and declare the works of the LORD.

VULC ¹⁷ Retribue servo tuo, vivifica me,
et custodiam sermones tuos.

WLC ¹⁷ לֹֽא אָמ֥וּת כִּי־ אֶֽחְיֶ֑ה וַ֝אֲסַפֵּ֗ר מַֽעֲשֵׂ֥י יָֽהּ׃

BAN ¹⁸ L'Eternel m'a sévèrement châtié,
Mais il ne m'a point livré à la mort.

KJV ¹⁸ The LORD hath chastened me sore: but he hath not given me over unto death.

VULC ¹⁸ Revela oculos meos,
et considerabo mirabilia de lege tua.

WLC ¹⁸ יַסֹּ֣ר יִסְּרַ֣נִּי יָּ֑הּ וְ֝לַמָּ֗וֶת לֹ֣א נְתָנָֽנִי׃

BAN ¹⁹ Ouvrez-moi les portes de la justice ;
J'y entrerai, et je célèbrerai l'Eternel !

KJV ¹⁹ Open to me the gates of righteousness: I will go into them, and I will praise the LORD:

VULC ¹⁹ Incola ego sum in terra :
non abscondas a me mandata tua.

WLC ¹⁹ פִּתְחוּ־ לִ֥י שַׁעֲרֵי־ צֶ֑דֶק אָֽבֹא־ בָ֝ם אוֹדֶ֥ה יָֽהּ׃

BAN ²⁰ Voici la porte de l'Eternel ;
Les justes y entreront.

KJV ²⁰ This gate of the LORD, into which the righteous shall enter.

VULC ²⁰ Concupivit anima mea
desiderare justificationes tuas in omni tempore.

WLC ²⁰ זֶֽה־ הַשַּׁ֥עַר לַיהוָ֑ה צַ֝דִּיקִ֗ים יָבֹ֥אוּ בֽוֹ׃

BAN ²¹ Je te célébrerai, car tu m'as exaucé,
Et tu as été mon salut.

KJV ²¹ I will praise thee: for thou hast heard me, and art become my salvation.

VULC ²¹ Increpasti superbos ;
maledicti qui declinant a mandatis tuis.

WLC ²¹ א֭וֹדְךָ כִּ֣י עֲנִיתָ֑נִי וַתְּהִי־ לִ֝֗י לִֽישׁוּעָֽה׃

BAN ²² La pierre qu'avaient rejetée ceux qui bâtissaient
Est devenue la maîtresse pierre de l'angle.

KJV ²² The stone which the builders refused is become the head stone of the corner.

VULC ²² Aufer a me opprobrium et contemptum,
quia testimonia tua exquisivi.

WLC ²² אֶ֭בֶן מָאֲס֣וּ הַבּוֹנִ֑ים הָ֝יְתָ֗ה לְרֹ֣אשׁ פִּנָּֽה׃

BAN ²³ C'est par l'Eternel que cela a été fait ;
C'est une chose merveilleuse devant nos yeux.

KJV ²³ This is the LORD's doing; it is marvellous in our eyes.

VULC ²³ Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur ;
servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.

WLC ²³ מֵאֵ֣ת יְ֭הוָה הָ֣יְתָה זֹּ֑את הִ֖יא נִפְלָ֣את בְּעֵינֵֽינוּ׃

BAN ²⁴ C'est ici la journée que l'Eternel a faite ;
Egayons-nous et nous réjouissons en elle !

KJV ²⁴ This is the day which the LORD hath made; we will rejoice and be glad in it.

VULC ²⁴ Nam et testimonia tua meditatio mea est,
et consilium meum justificationes tuæ.

WLC ²⁴ זֶה־ הַ֭יּוֹם עָשָׂ֣ה יְהוָ֑ה נָגִ֖ילָה וְנִשְׂמְחָ֣ה בֽוֹ׃

BAN ²⁵ Je te prie, ô Eternel, délivre !...
Je te prie, ô Eternel, donne la prospérité !

KJV ²⁵ Save now, I beseech thee, O LORD: O LORD, I beseech thee, send now prosperity.

VULC ²⁵ Adhæsit pavimento anima mea :
vivifica me secundum verbum tuum.

WLC ²⁵ אָנָּ֣א יְ֭הוָה הוֹשִׁ֘יעָ֥ה נָּ֑א אָֽנָּ֥א יְ֝הוָ֗ה הַצְלִ֘יחָ֥ה נָּֽא׃

BAN ²⁶ Béni soit celui qui vient au nom de l'Eternel ;
Nous vous bénissons de la maison de l'Eternel.

KJV ²⁶ Blessed be he that cometh in the name of the LORD: we have blessed you out of the house of the LORD.

VULC ²⁶ Vias meas enuntiavi, et exaudisti me ;
doce me justificationes tuas.

WLC ²⁶ בָּר֣וּךְ הַ֭בָּא בְּשֵׁ֣ם יְהוָ֑ה בֵּ֝רַֽכְנוּכֶ֗ם מִבֵּ֥ית יְהוָֽה׃

BAN ²⁷ L'Eternel est Dieu, et il nous a éclairés.
Liez avec des cordes la victime de fête,
Et l'amenez jusqu'aux cornes de l'autel.

KJV ²⁷ God is the LORD, which hath shewed us light: bind the sacrifice with cords, even unto the horns of the altar.

VULC ²⁷ Viam justificationum tuarum instrue me,
et exercebor in mirabilibus tuis.

WLC ²⁷ אֵ֤ל ׀ יְהוָה֮ וַיָּ֪אֶר לָ֥נוּ אִסְרוּ־ חַ֥ג בַּעֲבֹתִ֑ים עַד־ קַ֝רְנ֗וֹת הַמִּזְבֵּֽחַ׃

BAN ²⁸ Tu es mon Dieu, et je te célébrerai ;
Mon Dieu ! je t'exalterai.

KJV ²⁸ Thou art my God, and I will praise thee: thou art my God, I will exalt thee.

VULC ²⁸ Dormitavit anima mea præ tædio :
confirma me in verbis tuis.

WLC ²⁸ אֵלִ֣י אַתָּ֣ה וְאוֹדֶ֑ךָּ אֱ֝לֹהַ֗י אֲרוֹמְמֶֽךָּ׃

BAN ²⁹ Célébrez l'Eternel, car il est bon !
Oui, sa miséricorde dure éternellement !

KJV ²⁹ O give thanks unto the LORD; for he is good: for his mercy endureth for ever.

VULC ²⁹ Viam iniquitatis amove a me,
et de lege tua miserere mei.

WLC ²⁹ הוֹד֣וּ לַיהוָ֣ה כִּי־ ט֑וֹב כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם חַסְדּֽוֹ׃

VULC ³⁰ Viam veritatis elegi ;
judicia tua non sum oblitus.

VULC ³¹ Adhæsi testimoniis tuis, Domine ;
noli me confundere.

VULC ³² Viam mandatorum tuorum cucurri,
cum dilatasti cor meum.

VULC ³³ Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum,
et exquiram eam semper.

VULC ³⁴ Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam,
et custodiam illam in toto corde meo.

VULC ³⁵ Deduc me in semitam mandatorum tuorum,
quia ipsam volui.

VULC ³⁶ Inclina cor meum in testimonia tua,
et non in avaritiam.

VULC ³⁷ Averte oculos meos, ne videant vanitatem ;
in via tua vivifica me.

VULC ³⁸ Statue servo tuo eloquium tuum
in timore tuo.

VULC ³⁹ Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum,
quia judicia tua jucunda.

VULC ⁴⁰ Ecce concupivi mandata tua :
in æquitate tua vivifica me.

VULC ⁴¹ Et veniat super me misericordia tua, Domine ;
salutare tuum secundum eloquium tuum.

VULC ⁴² Et respondebo exprobrantibus mihi verbum,
quia speravi in sermonibus tuis.

VULC ⁴³ Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque,
quia in judiciis tuis supersperavi.

VULC ⁴⁴ Et custodiam legem tuam semper,
in sæculum et in sæculum sæculi.

VULC ⁴⁵ Et ambulabam in latitudine,
quia mandata tua exquisivi.

VULC ⁴⁶ Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum,
et non confundebar.

VULC ⁴⁷ Et meditabar in mandatis tuis,
quæ dilexi.

VULC ⁴⁸ Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi,
et exercebar in justificationibus tuis.

VULC ⁴⁹ Memor esto verbi tui servo tuo,
in quo mihi spem dedisti.

VULC ⁵⁰ Hæc me consolata est in humilitate mea,
quia eloquium tuum vivificavit me.

VULC ⁵¹ Superbi inique agebant usquequaque ;
a lege autem tua non declinavi.

VULC ⁵² Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine,
et consolatus sum.

VULC ⁵³ Defectio tenuit me,
pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.

VULC ⁵⁴ Cantabiles mihi erant justificationes tuæ
in loco peregrinationis meæ.

VULC ⁵⁵ Memor fui nocte nominis tui, Domine,
et custodivi legem tuam.

VULC ⁵⁶ Hæc facta est mihi,
quia justificationes tuas exquisivi.

VULC ⁵⁷ Portio mea, Domine,
dixi custodire legem tuam.

VULC ⁵⁸ Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo ;
miserere mei secundum eloquium tuum.

VULC ⁵⁹ Cogitavi vias meas,
et converti pedes meos in testimonia tua.

VULC ⁶⁰ Paratus sum, et non sum turbatus,
ut custodiam mandata tua.

VULC ⁶¹ Funes peccatorum circumplexi sunt me,
et legem tuam non sum oblitus.

VULC ⁶² Media nocte surgebam ad confitendum tibi,
super judicia justificationis tuæ.

VULC ⁶³ Particeps ego sum omnium timentium te,
et custodientium mandata tua.

VULC ⁶⁴ Misericordia tua, Domine, plena est terra ;
justificationes tuas doce me.

VULC ⁶⁵ Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine,
secundum verbum tuum.

VULC ⁶⁶ Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me,
quia mandatis tuis credidi.

VULC ⁶⁷ Priusquam humiliarer ego deliqui :
propterea eloquium tuum custodivi.

VULC ⁶⁸ Bonus es tu, et in bonitate tua
doce me justificationes tuas.

VULC ⁶⁹ Multiplicata est super me iniquitas superborum ;
ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.

VULC ⁷⁰ Coagulatum est sicut lac cor eorum ;
ego vero legem tuam meditatus sum.

VULC ⁷¹ Bonum mihi quia humiliasti me,
ut discam justificationes tuas.

VULC ⁷² Bonum mihi lex oris tui,
super millia auri et argenti.

VULC ⁷³ Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me :
da mihi intellectum, et discam mandata tua.

VULC ⁷⁴ Qui timent te videbunt me et lætabuntur,
quia in verba tua supersperavi.

VULC ⁷⁵ Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua,
et in veritate tua humiliasti me.

VULC ⁷⁶ Fiat misericordia tua ut consoletur me,
secundum eloquium tuum servo tuo.

VULC ⁷⁷ Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam,
quia lex tua meditatio mea est.

VULC ⁷⁸ Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me ;
ego autem exercebor in mandatis tuis.

VULC ⁷⁹ Convertantur mihi timentes te,
et qui noverunt testimonia tua.

VULC ⁸⁰ Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis,
ut non confundar.

VULC ⁸¹ Defecit in salutare tuum anima mea,
et in verbum tuum supersperavi.

VULC ⁸² Defecerunt oculi mei in eloquium tuum,
dicentes : Quando consolaberis me ?

VULC ⁸³ Quia factus sum sicut uter in pruina ;
justificationes tuas non sum oblitus.

VULC ⁸⁴ Quot sunt dies servi tui ?
quando facies de persequentibus me judicium ?

VULC ⁸⁵ Narraverunt mihi iniqui fabulationes,
sed non ut lex tua.

VULC ⁸⁶ Omnia mandata tua veritas :
inique persecuti sunt me, adjuva me.

VULC ⁸⁷ Paulominus consummaverunt me in terra ;
ego autem non dereliqui mandata tua.

VULC ⁸⁸ Secundum misericordiam tuam vivifica me,
et custodiam testimonia oris tui.

VULC ⁸⁹ In æternum, Domine,
verbum tuum permanet in cælo.

VULC ⁹⁰ In generationem et generationem veritas tua ;
fundasti terram, et permanet.

VULC ⁹¹ Ordinatione tua perseverat dies,
quoniam omnia serviunt tibi.

VULC ⁹² Nisi quod lex tua meditatio mea est,
tunc forte periissem in humilitate mea.

VULC ⁹³ In æternum non obliviscar justificationes tuas,
quia in ipsis vivificasti me.

VULC ⁹⁴ Tuus sum ego ; salvum me fac :
quoniam justificationes tuas exquisivi.

VULC ⁹⁵ Me exspectaverunt peccatores ut perderent me ;
testimonia tua intellexi.

VULC ⁹⁶ Omnis consummationis vidi finem,
latum mandatum tuum nimis.

VULC ⁹⁷ Quomodo dilexi legem tuam, Domine !
tota die meditatio mea est.

VULC ⁹⁸ Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo,
quia in æternum mihi est.

VULC ⁹⁹ Super omnes docentes me intellexi,
quia testimonia tua meditatio mea est.

VULC ¹⁰⁰ Super senes intellexi,
quia mandata tua quæsivi.

VULC ¹⁰¹ Ab omni via mala prohibui pedes meos,
ut custodiam verba tua.

VULC ¹⁰² A judiciis tuis non declinavi,
quia tu legem posuisti mihi.

VULC ¹⁰³ Quam dulcia faucibus meis eloquia tua !
super mel ori meo.

VULC ¹⁰⁴ A mandatis tuis intellexi ;
propterea odivi omnem viam iniquitatis.

VULC ¹⁰⁵ Lucerna pedibus meis verbum tuum,
et lumen semitis meis.

VULC ¹⁰⁶ Juravi et statui
custodire judicia justitiæ tuæ.

VULC ¹⁰⁷ Humiliatus sum usquequaque, Domine ;
vivifica me secundum verbum tuum.

VULC ¹⁰⁸ Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine,
et judicia tua doce me.

VULC ¹⁰⁹ Anima mea in manibus meis semper,
et legem tuam non sum oblitus.

VULC ¹¹⁰ Posuerunt peccatores laqueum mihi,
et de mandatis tuis non erravi.

VULC ¹¹¹ Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum,
quia exsultatio cordis mei sunt.

VULC ¹¹² Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum,
propter retributionem.

VULC ¹¹³ Iniquos odio habui,
et legem tuam dilexi.

VULC ¹¹⁴ Adjutor et susceptor meus es tu,
et in verbum tuum supersperavi.

VULC ¹¹⁵ Declinate a me, maligni,
et scrutabor mandata Dei mei.

VULC ¹¹⁶ Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam,
et non confundas me ab exspectatione mea.

VULC ¹¹⁷ Adjuva me, et salvus ero,
et meditabor in justificationibus tuis semper.

VULC ¹¹⁸ Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis,
quia injusta cogitatio eorum.

VULC ¹¹⁹ Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ ;
ideo dilexi testimonia tua.

VULC ¹²⁰ Confige timore tuo carnes meas ;
a judiciis enim tuis timui.

VULC ¹²¹ Feci judicium et justitiam :
non tradas me calumniantibus me.

VULC ¹²² Suscipe servum tuum in bonum :
non calumnientur me superbi.

VULC ¹²³ Oculi mei defecerunt in salutare tuum,
et in eloquium justitiæ tuæ.

VULC ¹²⁴ Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam,
et justificationes tuas doce me.

VULC ¹²⁵ Servus tuus sum ego : da mihi intellectum,
ut sciam testimonia tua.

VULC ¹²⁶ Tempus faciendi, Domine :
dissipaverunt legem tuam.

VULC ¹²⁷ Ideo dilexi mandata tua
super aurum et topazion.

VULC ¹²⁸ Propterea ad omnia mandata tua dirigebar ;
omnem viam iniquam odio habui.

VULC ¹²⁹ Mirabilia testimonia tua :
ideo scrutata est ea anima mea.

VULC ¹³⁰ Declaratio sermonum tuorum illuminat,
et intellectum dat parvulis.

VULC ¹³¹ Os meum aperui, et attraxi spiritum :
quia mandata tua desiderabam.

VULC ¹³² Aspice in me, et miserere mei,
secundum judicium diligentium nomen tuum.

VULC ¹³³ Gressus meos dirige secundum eloquium tuum,
et non dominetur mei omnis injustitia.

VULC ¹³⁴ Redime me a calumniis hominum
ut custodiam mandata tua.

VULC ¹³⁵ Faciem tuam illumina super servum tuum,
et doce me justificationes tuas.

VULC ¹³⁶ Exitus aquarum deduxerunt oculi mei,
quia non custodierunt legem tuam.

VULC ¹³⁷ Justus es, Domine,
et rectum judicium tuum.

VULC ¹³⁸ Mandasti justitiam testimonia tua,
et veritatem tuam nimis.

VULC ¹³⁹ Tabescere me fecit zelus meus,
quia obliti sunt verba tua inimici mei.

VULC ¹⁴⁰ Ignitum eloquium tuum vehementer,
et servus tuus dilexit illud.

VULC ¹⁴¹ Adolescentulus sum ego et contemptus ;
justificationes tuas non sum oblitus.

VULC ¹⁴² Justitia tua, justitia in æternum,
et lex tua veritas.

VULC ¹⁴³ Tribulatio et angustia invenerunt me ;
mandata tua meditatio mea est.

VULC ¹⁴⁴ Æquitas testimonia tua in æternum :
intellectum da mihi, et vivam.

VULC ¹⁴⁵ Clamavi in toto corde meo : exaudi me, Domine ;
justificationes tuas requiram.

VULC ¹⁴⁶ Clamavi ad te ; salvum me fac :
ut custodiam mandata tua.

VULC ¹⁴⁷ Præveni in maturitate, et clamavi :
quia in verba tua supersperavi.

VULC ¹⁴⁸ Prævenerunt oculi mei ad te diluculo,
ut meditarer eloquia tua.

VULC ¹⁴⁹ Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine,
et secundum judicium tuum vivifica me.

VULC ¹⁵⁰ Appropinquaverunt persequentes me iniquitati :
a lege autem tua longe facti sunt.

VULC ¹⁵¹ Prope es tu, Domine,
et omnes viæ tuæ veritas.

VULC ¹⁵² Initio cognovi de testimoniis tuis,
quia in æternum fundasti ea.

VULC ¹⁵³ Vide humilitatem meam, et eripe me,
quia legem tuam non sum oblitus.

VULC ¹⁵⁴ Judica judicium meum, et redime me :
propter eloquium tuum vivifica me.

VULC ¹⁵⁵ Longe a peccatoribus salus,
quia justificationes tuas non exquisierunt.

VULC ¹⁵⁶ Misericordiæ tuæ multæ, Domine ;
secundum judicium tuum vivifica me.

VULC ¹⁵⁷ Multi qui persequuntur me, et tribulant me ;
a testimoniis tuis non declinavi.

VULC ¹⁵⁸ Vidi prævaricantes et tabescebam,
quia eloquia tua non custodierunt.

VULC ¹⁵⁹ Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine :
in misericordia tua vivifica me.

VULC ¹⁶⁰ Principium verborum tuorum veritas ;
in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.

VULC ¹⁶¹ Principes persecuti sunt me gratis,
et a verbis tuis formidavit cor meum.

VULC ¹⁶² Lætabor ego super eloquia tua,
sicut qui invenit spolia multa.

VULC ¹⁶³ Iniquitatem odio habui, et abominatus sum,
legem autem tuam dilexi.

VULC ¹⁶⁴ Septies in die laudem dixi tibi,
super judicia justitiæ tuæ.

VULC ¹⁶⁵ Pax multa diligentibus legem tuam,
et non est illis scandalum.

VULC ¹⁶⁶ Exspectabam salutare tuum, Domine,
et mandata tua dilexi.

VULC ¹⁶⁷ Custodivit anima mea testimonia tua,
et dilexit ea vehementer.

VULC ¹⁶⁸ Servavi mandata tua et testimonia tua,
quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.

VULC ¹⁶⁹ Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine ;
juxta eloquium tuum da mihi intellectum.

VULC ¹⁷⁰ Intret postulatio mea in conspectu tuo ;
secundum eloquium tuum eripe me.

VULC ¹⁷¹ Eructabunt labia mea hymnum,
cum docueris me justificationes tuas.

VULC ¹⁷² Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum,
quia omnia mandata tua æquitas.

VULC ¹⁷³ Fiat manus tua ut salvet me,
quoniam mandata tua elegi.

VULC ¹⁷⁴ Concupivi salutare tuum, Domine,
et lex tua meditatio mea est.

VULC ¹⁷⁵ Vivet anima mea, et laudabit te,
et judicia tua adjuvabunt me.

VULC ¹⁷⁶ Erravi sicut ovis quæ periit : quære servum tuum,
quia mandata tua non sum oblitus.]