Lueur.org - Un éclairage sur la foi

Comparer

Psaumes 118

DRB 1 Célébrez l'Éternel ! Car il est bon ; car sa bonté demeure à* toujours.

MAR 1 Célébrez l'Eternel, car il est bon ; parce que sa bonté demeure à toujours.

VULC 1 Alleluja. [Beati immaculati in via,
qui ambulant in lege Domini.

DRB 2 Qu'Israël dise, que sa bonté demeure à toujours !

MAR 2 Qu'Israël dise maintenant, que sa bonté demeure à toujours.

VULC 2 Beati qui scrutantur testimonia ejus ;
in toto corde exquirunt eum.

DRB 3 Que la maison d'Aaron dise, que sa bonté demeure à toujours !

MAR 3 Que la maison d'Aaron dise maintenant, que sa bonté demeure à toujours.

VULC 3 Non enim qui operantur iniquitatem
in viis ejus ambulaverunt.

DRB 4 Que ceux qui craignent l'Éternel disent, que sa bonté demeure à toujours !

MAR 4 Que ceux qui craignent l'Eternel disent maintenant, que sa bonté demeure à toujours.

VULC 4 Tu mandasti mandata tua
custodiri nimis.

DRB 5 Dans ma détresse j'ai invoqué Jah ; Jah m'a répondu, [et m'a mis] au large.

MAR 5 Me trouvant dans la détresse, j'ai invoqué l'Eternel, et l'Eternel m'a répondu, et m'a mis au large.

VULC 5 Utinam dirigantur viæ meæ
ad custodiendas justificationes tuas.

DRB 6 L'Éternel est pour moi, je ne craindrai pas ; que me fera l'homme ?

MAR 6 L'Eternel est pour moi, je ne craindrai point. Que me ferait l'homme ?

VULC 6 Tunc non confundar,
cum perspexero in omnibus mandatis tuis.

DRB 7 L'Éternel est pour moi entre ceux qui me secourent ; et moi je verrai [mon plaisir] en ceux qui me haïssent.

MAR 7 L'Eternel est pour moi entre ceux qui m'aident ; c'est pourquoi je verrai en ceux qui me haïssent ce [que je désire].

VULC 7 Confitebor tibi in directione cordis,
in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.

DRB 8 Mieux vaut mettre sa confiance en l'Éternel que de se confier en l'homme.

MAR 8 Mieux vaut se confier en l'Eternel, que de se confier en l'homme.

VULC 8 Justificationes tuas custodiam ;
non me derelinquas usquequaque.

DRB 9 Mieux vaut mettre sa confiance en l'Éternel que de se confier dans les principaux.

MAR 9 Mieux vaut se confier en l'Eternel, que de se reposer sur les principaux [d'entre les peuples].

VULC 9 In quo corrigit adolescentior viam suam ?
in custodiendo sermones tuos.

DRB 10 Toutes les nations m'avaient environné ; au nom de l'Éternel, certes je les ai détruites.

MAR 10 Ils m'avaient environné ; mais au Nom de l'Eternel je les mettrai en pièces.

VULC 10 In toto corde meo exquisivi te ;
ne repellas me a mandatis tuis.

DRB 11 Elles m'avaient environné, oui, environné ; au nom de l'Éternel, certes je les ai détruites.

MAR 11 Ils m'avaient environné, ils m'avaient, dis-je, environné ; [mais] au Nom de l'Eternel je les ai mis en pièces.

VULC 11 In corde meo abscondi eloquia tua,
ut non peccem tibi.

DRB 12 Elles m'avaient environné comme des abeilles ; elles ont été éteintes comme un feu d'épines ; au nom de l'Éternel, certes je les ai détruites.

MAR 12 Ils m'avaient environné comme des abeilles ; ils ont été éteints comme un feu d'épines, car au Nom de l'Eternel je les ai mis en pièces.

VULC 12 Benedictus es, Domine ;
doce me justificationes tuas.

DRB 13 Tu m'avais rudement poussé, pour que je tombasse ; mais l'Éternel m'a été en secours.

MAR 13 Tu m'avais rudement poussé, pour me faire tomber, mais l'Eternel m'a été en aide.

VULC 13 In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.

DRB 14 Jah a été ma force et mon cantique, et il a été mon salut.

MAR 14 L'Eternel est ma force, [et le sujet de mon] Cantique, et il a été mon libérateur.

VULC 14 In via testimoniorum tuorum delectatus sum,
sicut in omnibus divitiis.

DRB 15 La voix de triomphe et de salut est dans les tentes des justes : la droite de l'Éternel agit puissamment ;

MAR 15 Une voix de chant de triomphe et de délivrance retentit dans les tabernacles des justes ; la droite de l'Eternel, [s'écrient ils], fait vertu.

VULC 15 In mandatis tuis exercebor,
et considerabo vias tuas.

DRB 16 La droite de l'Éternel est haut élevée, la droite de l'Éternel agit puissamment ;

MAR 16 La droite de l'Eternel est haut élevée, la droite de l'Eternel fait vertu.

VULC 16 In justificationibus tuis meditabor :
non obliviscar sermones tuos.

DRB 17 Je ne mourrai pas, mais je vivrai, et je raconterai les œuvres de Jah.

MAR 17 Je ne mourrai point, mais je vivrai, et je raconterai les faits de l'Eternel.

VULC 17 Retribue servo tuo, vivifica me,
et custodiam sermones tuos.

DRB 18 Jah m'a sévèrement châtié, mais il ne m'a pas livré à la mort.

MAR 18 L’Eternel m'a châtié sévèrement, mais il ne m'a point livré à la mort.

VULC 18 Revela oculos meos,
et considerabo mirabilia de lege tua.

DRB 19 Ouvrez-moi les portes de la justice ; j'y entrerai, je célébrerai Jah.

MAR 19 Ouvrez-moi les portes de justice ; j'y entrerai, et je célébrerai l'Eternel.

VULC 19 Incola ego sum in terra :
non abscondas a me mandata tua.

DRB 20 C'est ici la porte de l'Éternel, les justes y entreront.

MAR 20 C'est ici la porte de l'Eternel ; les justes y entreront.

VULC 20 Concupivit anima mea
desiderare justificationes tuas in omni tempore.

DRB 21 Je te célébrerai, car tu m'as répondu, et tu as été mon salut.

MAR 21 Je te célébrerai de ce que tu m'as exaucé et de ce que tu as été mon libérateur.

VULC 21 Increpasti superbos ;
maledicti qui declinant a mandatis tuis.

DRB 22 La pierre que ceux qui bâtissaient avaient rejetée, est devenue la tête de l'angle*.

MAR 22 La Pierre que les Architectes avaient rejetée, est devenue le principal du coin.

VULC 22 Aufer a me opprobrium et contemptum,
quia testimonia tua exquisivi.

DRB 23 Ceci a été de par l'Éternel : c'est* une chose merveilleuse devant nos yeux.

MAR 23 Ceci a été fait par l'Eternel, [et] a été une chose merveilleuse devant nos yeux.

VULC 23 Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur ;
servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.

DRB 24 C'est ici le jour que l'Éternel a fait ; égayons-nous et réjouissons-nous en lui !

MAR 24 C'est ici la journée que l'Eternel a faite ; égayons-nous ? et nous réjouissons en elle.

VULC 24 Nam et testimonia tua meditatio mea est,
et consilium meum justificationes tuæ.

DRB 25 Ô Éternel, sauve, je te prie ! Éternel, je te prie, donne la prospérité !

MAR 25 Eternel, je te prie, délivre maintenant. Eternel, je te prie, donne maintenant prospérité.

VULC 25 Adhæsit pavimento anima mea :
vivifica me secundum verbum tuum.

DRB 26 Béni soit celui qui vient au nom de l'Éternel ! Nous vous avons bénis* de la maison de l'Éternel.

MAR 26 Béni soit celui qui vient au Nom de l'Eternel ; nous vous bénissons de la maison de l'Eternel.

VULC 26 Vias meas enuntiavi, et exaudisti me ;
doce me justificationes tuas.

DRB 27 L'Éternel est *Dieu, et il nous a donné la lumière. Liez avec des cordes le sacrifice* aux cornes de l'autel.

MAR 27 L'Eternel est le [Dieu] Fort, et il nous a éclairés. Liez avec des cordes la bête du sacrifice, [et amenez-la], jusqu’aux cornes de l'autel.

VULC 27 Viam justificationum tuarum instrue me,
et exercebor in mirabilibus tuis.

DRB 28 Tu es mon *Dieu, et je te célébrerai,- mon Dieu, je t'exalterai.

MAR 28 Tu es mon [Dieu] Fort, c'est pourquoi je te célébrerai. Tu es mon Dieu, je t'exalterai.

VULC 28 Dormitavit anima mea præ tædio :
confirma me in verbis tuis.

DRB 29 Célébrez l'Éternel ! car il est bon, car sa bonté demeure à toujours.

MAR 29 Célébrez l'Eternel ; car il [est] bon, parce que sa miséricorde demeure à toujours.

VULC 29 Viam iniquitatis amove a me,
et de lege tua miserere mei.

VULC 30 Viam veritatis elegi ;
judicia tua non sum oblitus.

VULC 31 Adhæsi testimoniis tuis, Domine ;
noli me confundere.

VULC 32 Viam mandatorum tuorum cucurri,
cum dilatasti cor meum.

VULC 33 Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum,
et exquiram eam semper.

VULC 34 Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam,
et custodiam illam in toto corde meo.

VULC 35 Deduc me in semitam mandatorum tuorum,
quia ipsam volui.

VULC 36 Inclina cor meum in testimonia tua,
et non in avaritiam.

VULC 37 Averte oculos meos, ne videant vanitatem ;
in via tua vivifica me.

VULC 38 Statue servo tuo eloquium tuum
in timore tuo.

VULC 39 Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum,
quia judicia tua jucunda.

VULC 40 Ecce concupivi mandata tua :
in æquitate tua vivifica me.

VULC 41 Et veniat super me misericordia tua, Domine ;
salutare tuum secundum eloquium tuum.

VULC 42 Et respondebo exprobrantibus mihi verbum,
quia speravi in sermonibus tuis.

VULC 43 Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque,
quia in judiciis tuis supersperavi.

VULC 44 Et custodiam legem tuam semper,
in sæculum et in sæculum sæculi.

VULC 45 Et ambulabam in latitudine,
quia mandata tua exquisivi.

VULC 46 Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum,
et non confundebar.

VULC 47 Et meditabar in mandatis tuis,
quæ dilexi.

VULC 48 Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi,
et exercebar in justificationibus tuis.

VULC 49 Memor esto verbi tui servo tuo,
in quo mihi spem dedisti.

VULC 50 Hæc me consolata est in humilitate mea,
quia eloquium tuum vivificavit me.

VULC 51 Superbi inique agebant usquequaque ;
a lege autem tua non declinavi.

VULC 52 Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine,
et consolatus sum.

VULC 53 Defectio tenuit me,
pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.

VULC 54 Cantabiles mihi erant justificationes tuæ
in loco peregrinationis meæ.

VULC 55 Memor fui nocte nominis tui, Domine,
et custodivi legem tuam.

VULC 56 Hæc facta est mihi,
quia justificationes tuas exquisivi.

VULC 57 Portio mea, Domine,
dixi custodire legem tuam.

VULC 58 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo ;
miserere mei secundum eloquium tuum.

VULC 59 Cogitavi vias meas,
et converti pedes meos in testimonia tua.

VULC 60 Paratus sum, et non sum turbatus,
ut custodiam mandata tua.

VULC 61 Funes peccatorum circumplexi sunt me,
et legem tuam non sum oblitus.

VULC 62 Media nocte surgebam ad confitendum tibi,
super judicia justificationis tuæ.

VULC 63 Particeps ego sum omnium timentium te,
et custodientium mandata tua.

VULC 64 Misericordia tua, Domine, plena est terra ;
justificationes tuas doce me.

VULC 65 Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine,
secundum verbum tuum.

VULC 66 Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me,
quia mandatis tuis credidi.

VULC 67 Priusquam humiliarer ego deliqui :
propterea eloquium tuum custodivi.

VULC 68 Bonus es tu, et in bonitate tua
doce me justificationes tuas.

VULC 69 Multiplicata est super me iniquitas superborum ;
ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.

VULC 70 Coagulatum est sicut lac cor eorum ;
ego vero legem tuam meditatus sum.

VULC 71 Bonum mihi quia humiliasti me,
ut discam justificationes tuas.

VULC 72 Bonum mihi lex oris tui,
super millia auri et argenti.

VULC 73 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me :
da mihi intellectum, et discam mandata tua.

VULC 74 Qui timent te videbunt me et lætabuntur,
quia in verba tua supersperavi.

VULC 75 Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua,
et in veritate tua humiliasti me.

VULC 76 Fiat misericordia tua ut consoletur me,
secundum eloquium tuum servo tuo.

VULC 77 Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam,
quia lex tua meditatio mea est.

VULC 78 Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me ;
ego autem exercebor in mandatis tuis.

VULC 79 Convertantur mihi timentes te,
et qui noverunt testimonia tua.

VULC 80 Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis,
ut non confundar.

VULC 81 Defecit in salutare tuum anima mea,
et in verbum tuum supersperavi.

VULC 82 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum,
dicentes : Quando consolaberis me ?

VULC 83 Quia factus sum sicut uter in pruina ;
justificationes tuas non sum oblitus.

VULC 84 Quot sunt dies servi tui ?
quando facies de persequentibus me judicium ?

VULC 85 Narraverunt mihi iniqui fabulationes,
sed non ut lex tua.

VULC 86 Omnia mandata tua veritas :
inique persecuti sunt me, adjuva me.

VULC 87 Paulominus consummaverunt me in terra ;
ego autem non dereliqui mandata tua.

VULC 88 Secundum misericordiam tuam vivifica me,
et custodiam testimonia oris tui.

VULC 89 In æternum, Domine,
verbum tuum permanet in cælo.

VULC 90 In generationem et generationem veritas tua ;
fundasti terram, et permanet.

VULC 91 Ordinatione tua perseverat dies,
quoniam omnia serviunt tibi.

VULC 92 Nisi quod lex tua meditatio mea est,
tunc forte periissem in humilitate mea.

VULC 93 In æternum non obliviscar justificationes tuas,
quia in ipsis vivificasti me.

VULC 94 Tuus sum ego ; salvum me fac :
quoniam justificationes tuas exquisivi.

VULC 95 Me exspectaverunt peccatores ut perderent me ;
testimonia tua intellexi.

VULC 96 Omnis consummationis vidi finem,
latum mandatum tuum nimis.

VULC 97 Quomodo dilexi legem tuam, Domine !
tota die meditatio mea est.

VULC 98 Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo,
quia in æternum mihi est.

VULC 99 Super omnes docentes me intellexi,
quia testimonia tua meditatio mea est.

VULC 100 Super senes intellexi,
quia mandata tua quæsivi.

VULC 101 Ab omni via mala prohibui pedes meos,
ut custodiam verba tua.

VULC 102 A judiciis tuis non declinavi,
quia tu legem posuisti mihi.

VULC 103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua !
super mel ori meo.

VULC 104 A mandatis tuis intellexi ;
propterea odivi omnem viam iniquitatis.

VULC 105 Lucerna pedibus meis verbum tuum,
et lumen semitis meis.

VULC 106 Juravi et statui
custodire judicia justitiæ tuæ.

VULC 107 Humiliatus sum usquequaque, Domine ;
vivifica me secundum verbum tuum.

VULC 108 Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine,
et judicia tua doce me.

VULC 109 Anima mea in manibus meis semper,
et legem tuam non sum oblitus.

VULC 110 Posuerunt peccatores laqueum mihi,
et de mandatis tuis non erravi.

VULC 111 Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum,
quia exsultatio cordis mei sunt.

VULC 112 Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum,
propter retributionem.

VULC 113 Iniquos odio habui,
et legem tuam dilexi.

VULC 114 Adjutor et susceptor meus es tu,
et in verbum tuum supersperavi.

VULC 115 Declinate a me, maligni,
et scrutabor mandata Dei mei.

VULC 116 Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam,
et non confundas me ab exspectatione mea.

VULC 117 Adjuva me, et salvus ero,
et meditabor in justificationibus tuis semper.

VULC 118 Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis,
quia injusta cogitatio eorum.

VULC 119 Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ ;
ideo dilexi testimonia tua.

VULC 120 Confige timore tuo carnes meas ;
a judiciis enim tuis timui.

VULC 121 Feci judicium et justitiam :
non tradas me calumniantibus me.

VULC 122 Suscipe servum tuum in bonum :
non calumnientur me superbi.

VULC 123 Oculi mei defecerunt in salutare tuum,
et in eloquium justitiæ tuæ.

VULC 124 Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam,
et justificationes tuas doce me.

VULC 125 Servus tuus sum ego : da mihi intellectum,
ut sciam testimonia tua.

VULC 126 Tempus faciendi, Domine :
dissipaverunt legem tuam.

VULC 127 Ideo dilexi mandata tua
super aurum et topazion.

VULC 128 Propterea ad omnia mandata tua dirigebar ;
omnem viam iniquam odio habui.

VULC 129 Mirabilia testimonia tua :
ideo scrutata est ea anima mea.

VULC 130 Declaratio sermonum tuorum illuminat,
et intellectum dat parvulis.

VULC 131 Os meum aperui, et attraxi spiritum :
quia mandata tua desiderabam.

VULC 132 Aspice in me, et miserere mei,
secundum judicium diligentium nomen tuum.

VULC 133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum,
et non dominetur mei omnis injustitia.

VULC 134 Redime me a calumniis hominum
ut custodiam mandata tua.

VULC 135 Faciem tuam illumina super servum tuum,
et doce me justificationes tuas.

VULC 136 Exitus aquarum deduxerunt oculi mei,
quia non custodierunt legem tuam.

VULC 137 Justus es, Domine,
et rectum judicium tuum.

VULC 138 Mandasti justitiam testimonia tua,
et veritatem tuam nimis.

VULC 139 Tabescere me fecit zelus meus,
quia obliti sunt verba tua inimici mei.

VULC 140 Ignitum eloquium tuum vehementer,
et servus tuus dilexit illud.

VULC 141 Adolescentulus sum ego et contemptus ;
justificationes tuas non sum oblitus.

VULC 142 Justitia tua, justitia in æternum,
et lex tua veritas.

VULC 143 Tribulatio et angustia invenerunt me ;
mandata tua meditatio mea est.

VULC 144 Æquitas testimonia tua in æternum :
intellectum da mihi, et vivam.

VULC 145 Clamavi in toto corde meo : exaudi me, Domine ;
justificationes tuas requiram.

VULC 146 Clamavi ad te ; salvum me fac :
ut custodiam mandata tua.

VULC 147 Præveni in maturitate, et clamavi :
quia in verba tua supersperavi.

VULC 148 Prævenerunt oculi mei ad te diluculo,
ut meditarer eloquia tua.

VULC 149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine,
et secundum judicium tuum vivifica me.

VULC 150 Appropinquaverunt persequentes me iniquitati :
a lege autem tua longe facti sunt.

VULC 151 Prope es tu, Domine,
et omnes viæ tuæ veritas.

VULC 152 Initio cognovi de testimoniis tuis,
quia in æternum fundasti ea.

VULC 153 Vide humilitatem meam, et eripe me,
quia legem tuam non sum oblitus.

VULC 154 Judica judicium meum, et redime me :
propter eloquium tuum vivifica me.

VULC 155 Longe a peccatoribus salus,
quia justificationes tuas non exquisierunt.

VULC 156 Misericordiæ tuæ multæ, Domine ;
secundum judicium tuum vivifica me.

VULC 157 Multi qui persequuntur me, et tribulant me ;
a testimoniis tuis non declinavi.

VULC 158 Vidi prævaricantes et tabescebam,
quia eloquia tua non custodierunt.

VULC 159 Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine :
in misericordia tua vivifica me.

VULC 160 Principium verborum tuorum veritas ;
in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.

VULC 161 Principes persecuti sunt me gratis,
et a verbis tuis formidavit cor meum.

VULC 162 Lætabor ego super eloquia tua,
sicut qui invenit spolia multa.

VULC 163 Iniquitatem odio habui, et abominatus sum,
legem autem tuam dilexi.

VULC 164 Septies in die laudem dixi tibi,
super judicia justitiæ tuæ.

VULC 165 Pax multa diligentibus legem tuam,
et non est illis scandalum.

VULC 166 Exspectabam salutare tuum, Domine,
et mandata tua dilexi.

VULC 167 Custodivit anima mea testimonia tua,
et dilexit ea vehementer.

VULC 168 Servavi mandata tua et testimonia tua,
quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.

VULC 169 Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine ;
juxta eloquium tuum da mihi intellectum.

VULC 170 Intret postulatio mea in conspectu tuo ;
secundum eloquium tuum eripe me.

VULC 171 Eructabunt labia mea hymnum,
cum docueris me justificationes tuas.

VULC 172 Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum,
quia omnia mandata tua æquitas.

VULC 173 Fiat manus tua ut salvet me,
quoniam mandata tua elegi.

VULC 174 Concupivi salutare tuum, Domine,
et lex tua meditatio mea est.

VULC 175 Vivet anima mea, et laudabit te,
et judicia tua adjuvabunt me.

VULC 176 Erravi sicut ovis quæ periit : quære servum tuum,
quia mandata tua non sum oblitus.]

La versification des traductions pouvant varier, l'alignement ne correspond parfois pas à la même phrase.

Afficher une version unique pour accéder aux notes et références croisées