Ps 43 (King James)

   ¹ Judge me, O God, and plead my cause against an ungodly nation: O deliver me from the deceitful and unjust man. ² For thou art the God of my strength: why dost thou cast me off? why go I mourning because of the oppression of the enemy? ³ O send out thy light and thy truth: let them lead me; let them bring me unto thy holy hill, and to thy tabernacles. ⁴ Then will I go unto the altar of God, unto God my exceeding joy: yea, upon the harp will I praise thee, O God my God. ⁵ Why art thou cast down, O my soul? and why art thou disquieted within me? hope in God: for I shall yet praise him, who is the health of my countenance, and my God.

Ps 43 (Vulgate)

   ¹ In finem. Filiis Core ad intellectum.
   ² [Deus, auribus nostris audivimus,
patres nostri annuntiaverunt nobis,
opus quod operatus es in diebus eorum,
et in diebus antiquis.
   ³ Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ;
afflixisti populos, et expulisti eos.
   ⁴ Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos :
sed dextera tua et brachium tuum,
et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
   ⁵ Tu es ipse rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Jacob.
   ⁶ In te inimicos nostros ventilabimus cornu,
et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
   ⁷ Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me :
   ⁸ salvasti enim nos de affligentibus nos,
et odientes nos confudisti.
   ⁹ In Deo laudabimur tota die,
et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
   ¹⁰ Nunc autem repulisti et confudisti nos,
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
   ¹¹ Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros,
et qui oderunt nos diripiebant sibi.
   ¹² Dedisti nos tamquam oves escarum,
et in gentibus dispersisti nos.
   ¹³ Vendidisti populum tuum sine pretio,
et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
   ¹⁴ Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ;
subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
   ¹⁵ Posuisti nos in similitudinem gentibus ;
commotionem capitis in populis.
   ¹⁶ Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meæ cooperuit me :
   ¹⁷ a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et persequentis.
   ¹⁸ Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te,
et inique non egimus in testamento tuo.
   ¹⁹ Et non recessit retro cor nostrum ;
et declinasti semitas nostras a via tua :
   ²⁰ quoniam humiliasti nos in loco afflictionis,
et cooperuit nos umbra mortis.
   ²¹ Si obliti sumus nomen Dei nostri,
et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
   ²² nonne Deus requiret ista ?
ipse enim novit abscondita cordis.
Quoniam propter te mortificamur tota die ;
æstimati sumus sicut oves occisionis.
   ²³ Exsurge ; quare obdormis, Domine ?
exsurge, et ne repellas in finem.
   ²⁴ Quare faciem tuam avertis ?
oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?
   ²⁵ Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ;
conglutinatus est in terra venter noster.
   ²⁶ Exsurge, Domine, adjuva nos,
et redime nos propter nomen tuum.]