Ps 70 (Catholique Crampon)

¹ Au maître de chant. De David. Pour faire souvenir.
² O Dieu, hâte-toi de me délivrer ! Seigneur, hâte-toi de me secourir !
³ Qu'ils soient honteux et confus, ceux qui cherchent mon âme ! Qu'ils reculent et rougissent ceux qui désirent ma perte !
⁴ Qu'ils retournent en arrière à cause de leur honte, ceux qui disent : "Ah ! ah !"
⁵ Qu'ils soient dans l'allégresse et se réjouissent en toi tous ceux qui te cherchent ! Qu'ils disent sans cesse : "Gloire à Dieu" ceux qui aiment ton salut !
⁶ Moi, je suis pauvre et indigent : ô Dieu, hâte-toi vers moi ! Tu es mon aide et mon libérateur : Yahweh, ne tarde pas !

Ps 70 (King James)

¹ MAKE HASTE, O GOD, TO DELIVER ME; MAKE HASTE TO HELP ME, O LORD.
² Let them be ashamed and confounded that seek after my soul: let them be turned backward, and put to confusion, that desire my hurt.
³ Let them be turned back for a reward of their shame that say, Aha, aha.
⁴ Let all those that seek thee rejoice and be glad in thee: and let such as love thy salvation say continually, Let God be magnified.
⁵ But I am poor and needy: make haste unto me, O God: thou art my help and my deliverer; O LORD, make no tarrying.

Ps 70 (Vulgate)

¹ Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. [In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum.
² In justitia tua libera me, et eripe me : inclina ad me aurem tuam, et salva me.
³ Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias : quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.
⁴ Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui :
⁵ quoniam tu es patientia mea, Domine ; Domine, spes mea a juventute mea.
⁶ In te confirmatus sum ex utero ; de ventre matris meæ tu es protector meus ; in te cantatio mea semper.
⁷ Tamquam prodigium factus sum multis ; et tu adjutor fortis.
⁸ Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.
⁹ Ne projicias me in tempore senectutis ; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
¹⁰ Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,
¹¹ dicentes : Deus dereliquit eum : persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.
¹² Deus, ne elongeris a me ; Deus meus, in auxilium meum respice.
¹³ Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.
¹⁴ Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.
¹⁵ Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,
¹⁶ introibo in potentias Domini ; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.
¹⁷ Deus, docuisti me a juventute mea ; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
¹⁸ Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam,
¹⁹ et justitiam tuam, Deus, usque in altissima ; quæ fecisti magnalia, Deus : quis similis tibi ?
²⁰ Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas ! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.
²¹ Multiplicasti magnificentiam tuam ; et conversus consolatus es me.
²² Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus ; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.
²³ Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi ; et anima mea quam redemisti.
²⁴ Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.]