VULC ¹ In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph.

WLC ¹ לַמְנַצֵּ֥חַ בִּנְגִינֹ֑ת מִזְמ֖וֹר לְאָסָ֣ף שִֽׁיר׃

VULC ² [Voce mea ad Dominum clamavi ;
voce mea ad Deum, et intendit mihi.

WLC ² נוֹדָ֣ע בִּֽיהוּדָ֣ה אֱלֹהִ֑ים בְּ֝יִשְׂרָאֵ֗ל גָּד֥וֹל שְׁמֽוֹ׃

VULC ³ In die tribulationis meæ Deum exquisivi ;
manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus.
Renuit consolari anima mea ;

WLC ³ וַיְהִ֣י בְשָׁלֵ֣ם סֻכּ֑וֹ וּמְע֖וֹנָת֣וֹ בְצִיּֽוֹן׃

VULC ⁴ memor fui Dei, et delectatus sum,
et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.

WLC ⁴ שָׁ֭מָּה שִׁבַּ֣ר רִשְׁפֵי־ קָ֑שֶׁת מָגֵ֬ן וְחֶ֖רֶב וּמִלְחָמָ֣ה סֶֽלָה׃

VULC ⁵ Anticipaverunt vigilias oculi mei ;
turbatus sum, et non sum locutus.

WLC ⁵ נָ֭אוֹר אַתָּ֥ה אַדִּ֗יר מֵֽהַרְרֵי־ טָֽרֶף׃

VULC ⁶ Cogitavi dies antiquos,
et annos æternos in mente habui.

WLC ⁶ אֶשְׁתּוֹלְל֨וּ ׀ אַבִּ֣ירֵי לֵ֭ב נָמ֣וּ שְׁנָתָ֑ם וְלֹא־ מָצְא֖וּ כָל־ אַנְשֵׁי־ חַ֣יִל יְדֵיהֶֽם׃

VULC ⁷ Et meditatus sum nocte cum corde meo,
et exercitabar, et scopebam spiritum meum.

WLC ⁷ מִ֭גַּעֲרָ֣תְךָ אֱלֹהֵ֣י יַעֲקֹ֑ב נִ֝רְדָּ֗ם וְרֶ֣כֶב וָסֽוּס׃

VULC ⁸ Numquid in æternum projiciet Deus ?
aut non apponet ut complacitior sit adhuc ?

WLC ⁸ אַתָּ֤ה ׀ נ֥וֹרָא אַ֗תָּה וּמִֽי־ יַעֲמֹ֥ד לְפָנֶ֗יךָ מֵאָ֥ז אַפֶּֽךָ׃

VULC ⁹ aut in finem misericordiam suam abscindet,
a generatione in generationem ?

WLC ⁹ מִ֭שָּׁמַיִם הִשְׁמַ֣עְתָּ דִּ֑ין אֶ֖רֶץ יָֽרְאָ֣ה וְשָׁקָֽטָה׃

VULC ¹⁰ aut obliviscetur misereri Deus ?
aut continebit in ira sua misericordias suas ?

WLC ¹⁰ בְּקוּם־ לַמִּשְׁפָּ֥ט אֱלֹהִ֑ים לְהוֹשִׁ֖יעַ כָּל־ עַנְוֵי־ אֶ֣רֶץ סֶֽלָה׃

VULC ¹¹ Et dixi : Nunc cœpi ;
hæc mutatio dexteræ Excelsi.

WLC ¹¹ כִּֽי־ חֲמַ֣ת אָדָ֣ם תּוֹדֶ֑ךָּ שְׁאֵרִ֖ית חֵמֹ֣ת תַּחְגֹּֽר׃

VULC ¹² Memor fui operum Domini,
quia memor ero ab initio mirabilium tuorum :

WLC ¹² נִֽדֲר֣וּ וְשַׁלְּמוּ֮ לַיהוָ֪ה אֱ‍ֽלֹהֵ֫יכֶ֥ם כָּל־ סְבִיבָ֑יו יוֹבִ֥ילוּ שַׁ֝֗י לַמּוֹרָֽא׃

VULC ¹³ et meditabor in omnibus operibus tuis,
et in adinventionibus tuis exercebor.

WLC ¹³ יִ֭בְצֹר ר֣וּחַ נְגִידִ֑ים נ֝וֹרָ֗א לְמַלְכֵי־ אָֽרֶץ׃

VULC ¹⁴ Deus, in sancto via tua :
quis deus magnus sicut Deus noster ?

VULC ¹⁵ Tu es Deus qui facis mirabilia :
notam fecisti in populis virtutem tuam.

VULC ¹⁶ Redemisti in brachio tuo populum tuum,
filios Jacob et Joseph.

VULC ¹⁷ Viderunt te aquæ, Deus ;
viderunt te aquæ, et timuerunt :
et turbatæ sunt abyssi.

VULC ¹⁸ Multitudo sonitus aquarum ;
vocem dederunt nubes.
Etenim sagittæ tuæ transeunt ;

VULC ¹⁹ vox tonitrui tui in rota.
Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ ;
commota est, et contremuit terra.

VULC ²⁰ In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis,
et vestigia tua non cognoscentur.

VULC ²¹ Deduxisti sicut oves populum tuum,
in manu Moysi et Aaron.]