VULC ¹ Oratio Moysi, hominis Dei. [Domine, refugium factus es nobis
a generatione in generationem.

VULC ² Priusquam montes fierent,
aut formaretur terra et orbis,
a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.

VULC ³ Ne avertas hominem in humilitatem :
et dixisti : Convertimini, filii hominum.

VULC ⁴ Quoniam mille anni ante oculos tuos
tamquam dies hesterna quæ præteriit :
et custodia in nocte

VULC ⁵ quæ pro nihilo habentur,
eorum anni erunt.

VULC ⁶ Mane sicut herba transeat ;
mane floreat, et transeat ;
vespere decidat, induret, et arescat.

VULC ⁷ Quia defecimus in ira tua,
et in furore tuo turbati sumus.

VULC ⁸ Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo ;
sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.

VULC ⁹ Quoniam omnes dies nostri defecerunt,
et in ira tua defecimus.
Anni nostri sicut aranea meditabuntur ;

VULC ¹⁰ dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni.
Si autem in potentatibus octoginta anni,
et amplius eorum labor et dolor ;
quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.

VULC ¹¹ Quis novit potestatem iræ tuæ,
et præ timore tuo iram tuam

VULC ¹² dinumerare ?
Dexteram tuam sic notam fac,
et eruditos corde in sapientia.

VULC ¹³ Convertere, Domine ; usquequo ?
et deprecabilis esto super servos tuos.

VULC ¹⁴ Repleti sumus mane misericordia tua ;
et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.

VULC ¹⁵ Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti ;
annis quibus vidimus mala.

VULC ¹⁶ Respice in servos tuos et in opera tua,
et dirige filios eorum.

VULC ¹⁷ Et sit splendor Domini Dei nostri super nos,
et opera manuum nostrarum dirige super nos,
et opus manuum nostrarum dirige.]