VULC ¹ In finem, pro occultis filii. Psalmus David.

WLC ¹ לַ֭מְנַצֵּחַ עַלְמ֥וּת לַבֵּ֗ן מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃

VULC ² [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ;
narrabo omnia mirabilia tua.

WLC ² אוֹדֶ֣ה יְ֭הוָה בְּכָל־ לִבִּ֑י אֲ֝סַפְּרָ֗ה כָּל־ נִפְלְאוֹתֶֽיךָ׃

VULC ³ Lætabor et exsultabo in te ;
psallam nomini tuo, Altissime.

WLC ³ אֶשְׂמְחָ֣ה וְאֶעֶלְצָ֣ה בָ֑ךְ אֲזַמְּרָ֖ה שִׁמְךָ֣ עֶלְיֽוֹן׃

VULC ⁴ In convertendo inimicum meum retrorsum ;
infirmabuntur, et peribunt a facie tua.

WLC ⁴ בְּשׁוּב־ אוֹיְבַ֥י אָח֑וֹר יִכָּשְׁל֥וּ וְ֝יֹאבְד֗וּ מִפָּנֶֽיךָ׃

VULC ⁵ Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ;
sedisti super thronum, qui judicas justitiam.

WLC ⁵ כִּֽי־ עָ֭שִׂיתָ מִשְׁפָּטִ֣י וְדִינִ֑י יָשַׁ֥בְתָּ לְ֝כִסֵּ֗א שׁוֹפֵ֥ט צֶֽדֶק׃

VULC ⁶ Increpasti gentes, et periit impius :
nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.

WLC ⁶ גָּעַ֣רְתָּ ג֭וֹיִם אִבַּ֣דְתָּ רָשָׁ֑ע שְׁמָ֥ם מָ֝חִ֗יתָ לְעוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃

VULC ⁷ Inimici defecerunt frameæ in finem,
et civitates eorum destruxisti.
Periit memoria eorum cum sonitu ;

WLC ⁷ הָֽאוֹיֵ֨ב ׀ תַּ֥מּוּ חֳרָב֗וֹת לָ֫נֶ֥צַח וְעָרִ֥ים נָתַ֑שְׁתָּ אָבַ֖ד זִכְרָ֣ם הֵֽמָּה׃

VULC ⁸ et Dominus in æternum permanet.
Paravit in judicio thronum suum,

WLC ⁸ וַֽ֭יהוָה לְעוֹלָ֣ם יֵשֵׁ֑ב כּוֹנֵ֖ן לַמִּשְׁפָּ֣ט כִּסְאֽוֹ׃

VULC ⁹ et ipse judicabit orbem terræ in æquitate :
judicabit populos in justitia.

WLC ⁹ וְה֗וּא יִשְׁפֹּֽט־ תֵּבֵ֥ל בְּצֶ֑דֶק יָדִ֥ין לְ֝אֻמִּ֗ים בְּמֵישָׁרִֽים׃

VULC ¹⁰ Et factus est Dominus refugium pauperi ;
adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.

WLC ¹⁰ וִ֘יהִ֤י יְהוָ֣ה מִשְׂגָּ֣ב לַדָּ֑ךְ מִ֝שְׂגָּ֗ב לְעִתּ֥וֹת בַּצָּרָֽה׃

VULC ¹¹ Et sperent in te qui noverunt nomen tuum,
quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.

WLC ¹¹ וְיִבְטְח֣וּ בְ֭ךָ יוֹדְעֵ֣י שְׁמֶ֑ךָ כִּ֤י לֹֽא־ עָזַ֖בְתָּ דֹרְשֶׁ֣יךָ יְהוָֽה׃

VULC ¹² Psallite Domino qui habitat in Sion ;
annuntiate inter gentes studia ejus :

WLC ¹² זַמְּר֗וּ לַ֭יהוָה יֹשֵׁ֣ב צִיּ֑וֹן הַגִּ֥ידוּ בָ֝עַמִּ֗ים עֲלִֽילוֹתָֽיו׃

VULC ¹³ quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ;
non est oblitus clamorem pauperum.

WLC ¹³ כִּֽי־ דֹרֵ֣שׁ דָּ֭מִים אוֹתָ֣ם זָכָ֑ר לֹֽא־ שָׁ֝כַ֗ח צַעֲקַ֥ת

VULC ¹⁴ Miserere mei, Domine :
vide humilitatem meam de inimicis meis,

WLC ¹⁴ חָֽנְנֵ֬נִי יְהוָ֗ה רְאֵ֣ה עָ֭נְיִי מִשֹּׂנְאָ֑י מְ֝רוֹמְמִ֗י מִשַּׁ֥עֲרֵי מָֽוֶת׃

VULC ¹⁵ qui exaltas me de portis mortis,
ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion :

WLC ¹⁵ לְמַ֥עַן אֲסַפְּרָ֗ה כָּֽל־ תְּהִלָּ֫תֶ֥יךָ בְּשַֽׁעֲרֵ֥י בַת־ צִיּ֑וֹן אָ֝גִ֗ילָה בִּישׁוּעָתֶֽךָ׃

VULC ¹⁶ exsultabo in salutari tuo.
Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ;
in laqueo isto quem absconderunt
comprehensus est pes eorum.

WLC ¹⁶ טָבְע֣וּ ג֭וֹיִם בְּשַׁ֣חַת עָשׂ֑וּ בְּרֶֽשֶׁת־ ז֥וּ טָ֝מָ֗נוּ נִלְכְּדָ֥ה רַגְלָֽם׃

VULC ¹⁷ Cognoscetur Dominus judicia faciens ;
in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.

WLC ¹⁷ נ֤וֹדַ֨ע ׀ יְהוָה֮ מִשְׁפָּ֪ט עָ֫שָׂ֥ה בְּפֹ֣עַל כַּ֭פָּיו נוֹקֵ֣שׁ רָשָׁ֑ע הִגָּי֥וֹן סֶֽלָה׃

VULC ¹⁸ Convertantur peccatores in infernum,
omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.

WLC ¹⁸ יָשׁ֣וּבוּ רְשָׁעִ֣ים לִשְׁא֑וֹלָה כָּל־ גּ֝וֹיִ֗ם שְׁכֵחֵ֥י אֱלֹהִֽים׃

VULC ¹⁹ Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ;
patientia pauperum non peribit in finem.

WLC ¹⁹ כִּ֤י לֹ֣א לָ֭נֶצַח יִשָּׁכַ֣ח אֶבְי֑וֹן תִּקְוַ֥ת תֹּאבַ֥ד לָעַֽד׃

VULC ²⁰ Exsurge, Domine ; non confortetur homo :
judicentur gentes in conspectu tuo.

WLC ²⁰ קוּמָ֣ה יְ֭הוָה אַל־ יָעֹ֣ז אֱנ֑וֹשׁ יִשָּׁפְט֥וּ ג֝וֹיִ֗ם עַל־ פָּנֶֽיךָ׃

VULC ²¹ Constitue, Domine, legislatorem super eos,
ut sciant gentes quoniam homines sunt.

WLC ²¹ שִׁ֘יתָ֤ה יְהוָ֨ה ׀ מוֹרָ֗ה לָ֫הֶ֥ם יֵדְע֥וּ גוֹיִ֑ם אֱנ֖וֹשׁ הֵ֣מָּה סֶּֽלָה׃

VULC ²² Ut quid, Domine, recessisti longe ;
despicis in opportunitatibus, in tribulatione ?

VULC ²³ Dum superbit impius, incenditur pauper :
comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.

VULC ²⁴ Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ,
et iniquus benedicitur.

VULC ²⁵ Exacerbavit Dominum peccator :
secundum multitudinem iræ suæ, non quæret.

VULC ²⁶ Non est Deus in conspectu ejus ;
inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore.
Auferuntur judicia tua a facie ejus ;
omnium inimicorum suorum dominabitur.

VULC ²⁷ Dixit enim in corde suo : Non movebor
a generatione in generationem, sine malo.

VULC ²⁸ Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ;
sub lingua ejus labor et dolor.

VULC ²⁹ Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,
ut interficiat innocentem.

VULC ³⁰ Oculi ejus in pauperem respiciunt ;
insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua.
Insidiatur ut rapiat pauperem ;
rapere pauperem dum attrahit eum.

VULC ³¹ In laqueo suo humiliabit eum ;
inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.

VULC ³² Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ;
avertit faciem suam, ne videat in finem.

VULC ³³ Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ;
ne obliviscaris pauperum.

VULC ³⁴ Propter quid irritavit impius Deum ?
dixit enim in corde suo : Non requiret.

VULC ³⁵ Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras,
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelictus est pauper ;
orphano tu eris adjutor.

VULC ³⁶ Contere brachium peccatoris et maligni ;
quæretur peccatum illius, et non invenietur.

VULC ³⁷ Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ;
peribitis, gentes, de terra illius.

VULC ³⁸ Desiderium pauperum exaudivit Dominus ;
præparationem cordis eorum audivit auris tua :

VULC ³⁹ judicare pupillo et humili,
ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.]