¹ [Consolamini, consolamini, popule meus,
dicit Deus vester.
   ² Loquimini ad cor Jerusalem,
et advocate eam,
quoniam completa est malitia ejus,
dimissa est iniquitas illius :
suscepit de manu Domini duplicia
pro omnibus peccatis suis.
   ³ Vox clamantis in deserto :
Parate viam Domini,
rectas facite in solitudine semitas Dei nostri.
   ⁴ Omnis vallis exaltabitur,
et omnis mons et collis humiliabitur,
et erunt prava in directa,
et aspera in vias planas :
   ⁵ et revelabitur gloria Domini,
et videbit omnis caro pariter
quod os Domini locutum est.
   ⁶ Vox dicentis : Clama.
Et dixi : Quid clamabo ?
Omnis caro fœnum,
et omnis gloria ejus quasi flos agri.
   ⁷ Exsiccatum est fœnum, et cecidit flos,
quia spiritus Domini sufflavit in eo.
Vere fœnum est populus :
   ⁸ exsiccatum est fœnum, et cecidit flos ;
verbum autem Domini nostri manet in æternum.
   ⁹ Super montem excelsum ascende,
tu qui evangelizas Sion ;
exalta in fortitudine vocem tuam,
qui evangelizas Jerusalem :
exalta, noli timere.
Dic civitatibus Juda :
Ecce Deus vester :
   ¹⁰ ecce Dominus Deus in fortitudine veniet,
et brachium ejus dominabitur :
ecce merces ejus cum eo,
et opus illius coram illo.
   ¹¹ Sicut pastor gregem suum pascet,
in brachio suo congregabit agnos,
et in sinu suo levabit ;
fœtas ipse portabit.
   ¹² Quis mensus est pugillo aquas,
et cælos palmo ponderavit ?
quis appendit tribus digitis molem terræ,
et libravit in pondere montes,
et colles in statera ?
   ¹³ Quis adjuvit spiritum Domini ?
aut quis consiliarius ejus fuit, et ostendit illi ?
   ¹⁴ cum quo iniit consilium, et instruxit eum,
et docuit eum semitam justitiæ,
et erudivit eum scientiam,
et viam prudentiæ ostendit illi ?
   ¹⁵ Ecce gentes quasi stilla situlæ,
et quasi momentum stateræ reputatæ sunt ;
ecce insulæ quasi pulvis exiguus.
   ¹⁶ Et Libanus non sufficiet ad succendendum,
et animalia ejus non sufficient ad holocaustum.
   ¹⁷ Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo,
et quasi nihilum et inane reputatæ sunt ei.]
   ¹⁸ [Cui ergo similem fecisti Deum ?
aut quam imaginem ponetis ei ?
   ¹⁹ Numquid sculptile conflavit faber ?
aut aurifex auro figuravit illud,
et laminis argenteis argentarius ?
   ²⁰ Forte lignum et imputribile elegit ;
artifex sapiens quærit
quomodo statuat simulacrum, quod non moveatur.
   ²¹ Numquid non scitis ? numquid non audistis ?
numquid non annuntiatum est vobis ab initio ?
numquid non intellexistis fundamenta terræ ?
   ²² Qui sedet super gyrum terræ,
et habitatores ejus sunt quasi locustæ ;
qui extendit velut nihilum cælos,
et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum ;
   ²³ qui dat secretorum scrutatores quasi non sint,
judices terræ velut inane fecit.
   ²⁴ Et quidem neque plantatus, neque satus,
neque radicatus in terra truncus eorum ;
repente flavit in eos, et aruerunt,
et turbo quasi stipulam auferet eos.
   ²⁵ Et cui assimilastis me, et adæquastis ?
dicit Sanctus.
   ²⁶ Levate in excelsum oculos vestros, et videte
quis creavit hæc :
qui educit in numero militiam eorum,
et omnes ex nomine vocat ;
præ multitudine fortitudinis et roboris, virtutisque ejus,
neque unum reliquum fuit.
   ²⁷ Quare dicis, Jacob,
et loqueris, Israël :
Abscondita est via mea a Domino,
et a Deo meo judicium meum transivit ?
   ²⁸ Numquid nescis, aut non audisti ?
Deus sempiternus Dominus,
qui creavit terminos terræ :
non deficiet, neque laborabit,
nec est investigatio sapientiæ ejus.
   ²⁹ Qui dat lasso virtutem,
et his qui non sunt, fortitudinem et robur multiplicat.
   ³⁰ Deficient pueri, et laborabunt,
et juvenes in infirmitate cadent ;
   ³¹ qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem,
assument pennas sicut aquilæ :
current et non laborabunt,
ambulabunt et non deficient.]