¹ Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
   ² Fili hominis, dic principi Tyri : [Hæc dicit Dominus Deus :
Eo quod elevatum est cor tuum,
et dixisti : Deus ego sum,
et in cathedra Dei sedi in corde maris,
cum sis homo, et non deus :
et dedisti cor tuum quasi cor Dei :
   ³ ecce sapientior es tu Daniele :
omne secretum non est absconditum a te :
   ⁴ in sapientia et prudentia tua fecisti tibi fortitudinem,
et acquisisti aurum et argentum in thesauris tuis :
   ⁵ in multitudine sapientiæ tuæ,
et in negotiatione tua multiplicasti tibi fortitudinem,
et elevatum est cor tuum in robore tuo :
   ⁶ propterea hæc dicit Dominus Deus :
Eo quod elevatum est cor tuum quasi cor dei,
   ⁷ idcirco ecce ego adducam super te alienos,
robustissimos gentium :
et nudabunt gladios suos super pulchritudinem sapientiæ tuæ,
et polluent decorem tuum.
   ⁸ Interficient, et detrahent te :
et morieris in interitu occisorum in corde maris.
   ⁹ Numquid dicens loqueris : Deus ego sum,
coram interficientibus te,
cum sis homo, et non deus,
in manu occidentium te ?
   ¹⁰ Morte incircumcisorum morieris in manu alienorum,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus.]
   ¹¹ Et factus est sermo Domini ad me, dicens : Fili hominis, leva planctum super regem Tyri,
   ¹² et dices ei : [Hæc dicit Dominus Deus :
Tu signaculum similitudinis,
plenus sapientia, et perfectus decore.
   ¹³ In deliciis paradisi Dei fuisti :
omnis lapis pretiosus operimentum tuum,
sardius, topazius, et jaspis,
chrysolithus, et onyx, et beryllus,
sapphirus, et carbunculus, et smaragdus :
aurum, opus decoris tui :
et foramina tua, in die qua conditus es, præparata sunt.
   ¹⁴ Tu cherub extentus, et protegens,
et posui te in monte sancto Dei :
in medio lapidum ignitorum ambulasti,
   ¹⁵ perfectus in viis tuis a die conditionis tuæ,
donec inventa est iniquitas in te.
   ¹⁶ In multitudine negotiationis tuæ
repleta sunt interiora tua iniquitate, et peccasti :
et ejeci te de monte Dei,
et perdidi te, o cherub protegens, de medio lapidum ignitorum.
   ¹⁷ Et elevatum est cor tuum in decore tuo ;
perdidisti sapientiam tuam in decore tuo :
in terram projeci te ;
ante faciem regum dedi te ut cernerent te.
   ¹⁸ In multitudine iniquitatum tuarum,
et iniquitate negotiationis tuæ,
polluisti sanctificationem tuam :
producam ergo ignem de medio tui, qui comedat te,
et dabo te in cinerem super terram,
in conspectu omnium videntium te.
   ¹⁹ Omnes qui viderint te in gentibus, obstupescent super te :
nihili factus es, et non eris in perpetuum.]
   ²⁰ Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
   ²¹ Fili hominis, pone faciem tuam contra Sidonem, et prophetabis de ea :
   ²² et dices : [Hæc dicit Dominus Deus :
Ecce ego ad te, Sidon,
et glorificabor in medio tui :
et scient quia ego Dominus,
cum fecero in ea judicia,
et sanctificatus fuero in ea.
   ²³ Et immittam ei pestilentiam,
et sanguinem in plateis ejus :
et corruent interfecti in medio ejus gladio per circuitum,
et scient quia ego Dominus.
   ²⁴ Et non erit ultra domui Israël offendiculum amaritudinis,
et spina dolorem inferens undique
per circuitum eorum qui adversantur eis :
et scient quia ego Dominus Deus.
   ²⁵ Hæc dicit Dominus Deus :
Quando congregavero domum Israël
de populis in quibus dispersi sunt,
sanctificabor in eis coram gentibus :
et habitabunt in terra sua,
quam dedi servo meo Jacob :
   ²⁶ et habitabunt in ea securi,
et ædificabunt domos, et plantabunt vineas,
et habitabunt confidenter,
cum fecero judicia in omnibus qui adversantur eis per circuitum :
et scient quia ego Dominus Deus eorum.]