¹ Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.
   ² Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram : iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo.
   ³ Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job.
   ⁴ Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur.
   ⁵ Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.
   ⁶ Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit : [Junior sum tempore, vos autem antiquiores :
idcirco, demisso capite,
veritus sum vobis indicare meam sententiam.
   ⁷ Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur,
et annorum multitudo doceret sapientiam.
   ⁸ Sed, ut video, spiritus est in hominibus,
et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
   ⁹ Non sunt longævi sapientes,
nec senes intelligunt judicium.
   ¹⁰ Ideo dicam : Audite me :
ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
   ¹¹ Expectavi enim sermones vestros ;
audivi prudentiam vestram,
donec disceptaremini sermonibus ;
   ¹² et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam :
sed, ut video, non est qui possit arguere Job,
et respondere ex vobis sermonibus ejus.
   ¹³ Ne forte dicatis : Invenimus sapientiam :
Deus projecit eum, non homo.
   ¹⁴ Nihil locutus est mihi :
et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
   ¹⁵ Extimuerunt, nec responderunt ultra,
abstuleruntque a se eloquia.
   ¹⁶ Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti :
steterunt, nec ultra responderunt :
   ¹⁷ respondebo et ego partem meam,
et ostendam scientiam meam.
   ¹⁸ Plenus sum enim sermonibus,
et coarctat me spiritus uteri mei.
   ¹⁹ En venter meus quasi mustum absque spiraculo,
quod lagunculas novas disrumpit.
   ²⁰ Loquar, et respirabo paululum :
aperiam labia mea, et respondebo.
   ²¹ Non accipiam personam viri,
et Deum homini non æquabo.
   ²² Nescio enim quamdiu subsistam,
et si post modicum tollat me factor meus.]