Nb 15 (Vulgate)

¹ Locutus est Dominus ad Moysen, dicens :
² Loquere ad filios Israël, et dices ad eos : Cum ingressi fueritis terram habitationis vestræ, quam ego dabo vobis,
³ et feceritis oblationem Domino in holocaustum, aut victimam, vota solventes, vel sponte offerentes munera, aut in solemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino, de bobus sive de ovibus :
⁴ offeret quicumque immolaverit victimam, sacrificium similæ, decimam partem ephi, conspersæ oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin :
⁵ et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ dabit in holocaustum sive in victimam. Per agnos singulos
⁶ et arietes erit sacrificium similæ duarum decimarum, quæ conspersa sit oleo tertiæ partis hin :
⁷ et vinum ad libamentum tertiæ partis ejusdem mensuræ offeret in odorem suavitatis Domino.
⁸ Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas,
⁹ dabis per singulos boves similæ tres decimas conspersæ oleo, quod habeat medium mensuræ hin :
¹⁰ et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ in oblationem suavissimi odoris Domino.
¹¹ Sic facies
¹² per singulos boves et arietis et agnos et hædos.
¹³ Tam indigenæ quam peregrini
¹⁴ eodem ritu offerent sacrificia.
¹⁵ Unum præceptum erit atque judicium tam vobis quam advenis terræ.
¹⁶ Locutus est Dominus ad Moysen, dicens :
¹⁷ Loquere filiis Israël, et dices ad eos :
¹⁸ Cum veneritis in terram, quam dabo vobis,
¹⁹ et comederitis de panibus regionis illius, separabitis primitias Domino
²⁰ de cibis vestris. Sicut de areis primitias separatis,
²¹ ita et de pulmentis dabitis primitiva Domino.
²² Quod si per ignorantiam præterieritis quidquam horum, quæ locutus est Dominus ad Moysen,
²³ et mandavit per eum ad vos, a die qua cœpit jubere et ultra,
²⁴ oblitaque fuerit facere multitudo : offeret vitulum de armento, holocaustum in odorem suavissimum Domino, et sacrificium ejus ac liba, ut cæremoniæ postulant, hircumque pro peccato :
²⁵ et rogabit sacerdos pro omni multitudine filiorum Israël, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque errore suo :
²⁶ et dimittetur universæ plebi filiorum Israël, et advenis qui peregrinantur inter eos : quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam.
²⁷ Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo :
²⁸ et deprecabitur pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino : impetrabitque ei veniam, et dimittetur illi.
²⁹ Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes.
³⁰ Anima vero, quæ per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus (quoniam adversus Dominum rebellis fuit), peribit de populo suo :
³¹ verbum enim Domini contempsit, et præceptum illius fecit irritum : idcirco delebitur, et portabit iniquitatem suam.
³² Factum est autem, cum essent filii Israël in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati,
³³ obtulerunt eum Moysi et Aaron et universæ multitudini.
³⁴ Qui recluserunt eum in carcerem, nescientes quid super eo facere deberent.
³⁵ Dixitque Dominus ad Moysen : Morte moriatur homo iste : obruat eum lapidibus omnis turba extra castra.
³⁶ Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus, et mortuus est, sicut præceperat Dominus.
³⁷ Dixit quoque Dominus ad Moysen :
³⁸ Loquere filiis Israël, et dices ad eos ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas :
³⁹ quas cum viderint, recordentur omnium mandatorum Domini, nec sequantur cogitationes suas et oculos per res varias fornicantes,
⁴⁰ sed magis memores præceptorum Domini faciant ea, sintque sancti Deo suo.
⁴¹ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem Deus vester.