¹ [Fili mi, si spoponderis pro amico tuo,
defixisti apud extraneum manum tuam :
   ² illaqueatus es verbis oris tui,
et captus propriis sermonibus.
   ³ Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera,
quia incidisti in manum proximi tui.
Discurre, festina, suscita amicum tuum.
   ⁴ Ne dederis somnum oculis tuis,
nec dormitent palpebræ tuæ.
   ⁵ Eruere quasi damula de manu,
et quasi avis de manu aucupis.]
   ⁶ [Vade ad formicam, o piger,
et considera vias ejus, et disce sapientiam.
   ⁷ Quæ cum non habeat ducem,
nec præceptorem, nec principem,
   ⁸ parat in æstate cibum sibi,
et congregat in messe quod comedat.
   ⁹ Usquequo, piger, dormies ?
quando consurges e somno tuo ?
   ¹⁰ Paululum dormies, paululum dormitabis,
paululum conseres manus ut dormias ;
   ¹¹ et veniet tibi quasi viator egestas,
et pauperies quasi vir armatus.
Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua,
et egestas longe fugiet a te.]
   ¹² [Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso ;
   ¹³ annuit oculis, terit pede, digito loquitur,
   ¹⁴ pravo corde machinatur malum,
et omni tempore jurgia seminat.
   ¹⁵ Huic extemplo veniet perditio sua,
et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.]
   ¹⁶ [Sex sunt quæ odit Dominus,
et septimum detestatur anima ejus :
   ¹⁷ oculos sublimes, linguam mendacem,
manus effundentes innoxium sanguinem,
   ¹⁸ cor machinans cogitationes pessimas,
pedes veloces ad currendum in malum,
   ¹⁹ proferentem mendacia testem fallacem,
et eum qui seminat inter fratres discordias.]
   ²⁰ [Conserva, fili mi, præcepta patris tui,
et ne dimittas legem matris tuæ.
   ²¹ Liga ea in corde tuo jugiter,
et circumda gutturi tuo.
   ²² Cum ambulaveris, gradiantur tecum ;
cum dormieris, custodiant te :
et evigilans loquere cum eis.
   ²³ Quia mandatum lucerna est, et lex lux,
et via vitæ increpatio disciplinæ :
   ²⁴ ut custodiant te a muliere mala,
et a blanda lingua extraneæ.
   ²⁵ Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum,
nec capiaris nutibus illius :
   ²⁶ pretium enim scorti vix est unius panis,
mulier autem viri pretiosam animam capit.
   ²⁷ Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo,
ut vestimenta illius non ardeant ?
   ²⁸ aut ambulare super prunas,
ut non comburantur plantæ ejus ?
   ²⁹ sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui,
non erit mundus cum tetigerit eam.
   ³⁰ Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit :
furatur enim ut esurientem impleat animam ;
   ³¹ deprehensus quoque reddet septuplum,
et omnem substantiam domus suæ tradet.
   ³² Qui autem adulter est,
propter cordis inopiam perdet animam suam ;
   ³³ turpitudinem et ignominiam congregat sibi,
et opprobrium illius non delebitur :
   ³⁴ quia zelus et furor viri
non parcet in die vindictæ,
   ³⁵ nec acquiescet cujusquam precibus,
nec suscipiet pro redemptione dona plurima.]