¹ [Sapientia ædificavit sibi domum :
excidit columnas septem.
   ² Immolavit victimas suas, miscuit vinum,
et proposuit mensam suam.
   ³ Misit ancillas suas ut vocarent
ad arcem et ad mœnia civitatis.
   ⁴ Si quis est parvulus, veniat ad me.
Et insipientibus locuta est :
   ⁵ Venite, comedite panem meum,
et bibite vinum quod miscui vobis.
   ⁶ Relinquite infantiam, et vivite,
et ambulate per vias prudentiæ.]
   ⁷ [Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit,
et qui arguit impium, sibi maculam generat.
   ⁸ Noli arguere derisorem, ne oderit te :
argue sapientem, et diliget te.
   ⁹ Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia ;
doce justum, et festinabit accipere.
   ¹⁰ Principium sapientiæ timor Domini,
et scientia sanctorum prudentia.
   ¹¹ Per me enim multiplicabuntur dies tui,
et addentur tibi anni vitæ.
   ¹² Si sapiens fueris, tibimetipsi eris ;
si autem illusor, solus portabis malum.]
   ¹³ [Mulier stulta et clamosa,
plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
   ¹⁴ sedit in foribus domus suæ,
super sellam in excelso urbis loco,
   ¹⁵ ut vocaret transeuntes per viam,
et pergentes itinere suo :
   ¹⁶ Qui est parvulus declinet ad me.
Et vecordi locuta est :
   ¹⁷ Aquæ furtivæ dulciores sunt,
et panis absconditus suavior.
   ¹⁸ Et ignoravit quod ibi sint gigantes,
et in profundis inferni convivæ ejus.]