Ps 55 (Vulgate)

¹ In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.
² [Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo ; tota die impugnans, tribulavit me.
³ Conculcaverunt me inimici mei tota die, quoniam multi bellantes adversum me.
⁴ Ab altitudine diei timebo : ego vero in te sperabo.
⁵ In Deo laudabo sermones meos ; in Deo speravi : non timebo quid faciat mihi caro.
⁶ Tota die verba mea execrabantur ; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.
⁷ Inhabitabunt, et abscondent ; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,
⁸ pro nihilo salvos facies illos ; in ira populos confringes.
⁹ Deus, vitam meam annuntiavi tibi ; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua :
¹⁰ tunc convertentur inimici mei retrorsum. In quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.
¹¹ In Deo laudabo verbum ; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi : non timebo quid faciat mihi homo.
¹² In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudationes tibi :
¹³ quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.]