VULC ¹ [Fili mi, si spoponderis pro amico tuo,
defixisti apud extraneum manum tuam :

VULC ² illaqueatus es verbis oris tui,
et captus propriis sermonibus.

VULC ³ Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera,
quia incidisti in manum proximi tui.
Discurre, festina, suscita amicum tuum.

VULC ⁴ Ne dederis somnum oculis tuis,
nec dormitent palpebræ tuæ.

VULC ⁵ Eruere quasi damula de manu,
et quasi avis de manu aucupis.]

VULC ⁶ [Vade ad formicam, o piger,
et considera vias ejus, et disce sapientiam.

VULC ⁷ Quæ cum non habeat ducem,
nec præceptorem, nec principem,

VULC ⁸ parat in æstate cibum sibi,
et congregat in messe quod comedat.

VULC ⁹ Usquequo, piger, dormies ?
quando consurges e somno tuo ?

VULC ¹⁰ Paululum dormies, paululum dormitabis,
paululum conseres manus ut dormias ;

VULC ¹¹ et veniet tibi quasi viator egestas,
et pauperies quasi vir armatus.
Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua,
et egestas longe fugiet a te.]

VULC ¹² [Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso ;

VULC ¹³ annuit oculis, terit pede, digito loquitur,

VULC ¹⁴ pravo corde machinatur malum,
et omni tempore jurgia seminat.

VULC ¹⁵ Huic extemplo veniet perditio sua,
et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.]

VULC ¹⁶ [Sex sunt quæ odit Dominus,
et septimum detestatur anima ejus :

VULC ¹⁷ oculos sublimes, linguam mendacem,
manus effundentes innoxium sanguinem,

VULC ¹⁸ cor machinans cogitationes pessimas,
pedes veloces ad currendum in malum,

VULC ¹⁹ proferentem mendacia testem fallacem,
et eum qui seminat inter fratres discordias.]

VULC ²⁰ [Conserva, fili mi, præcepta patris tui,
et ne dimittas legem matris tuæ.

VULC ²¹ Liga ea in corde tuo jugiter,
et circumda gutturi tuo.

VULC ²² Cum ambulaveris, gradiantur tecum ;
cum dormieris, custodiant te :
et evigilans loquere cum eis.

VULC ²³ Quia mandatum lucerna est, et lex lux,
et via vitæ increpatio disciplinæ :

VULC ²⁴ ut custodiant te a muliere mala,
et a blanda lingua extraneæ.

VULC ²⁵ Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum,
nec capiaris nutibus illius :

VULC ²⁶ pretium enim scorti vix est unius panis,
mulier autem viri pretiosam animam capit.

VULC ²⁷ Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo,
ut vestimenta illius non ardeant ?

VULC ²⁸ aut ambulare super prunas,
ut non comburantur plantæ ejus ?

VULC ²⁹ sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui,
non erit mundus cum tetigerit eam.

VULC ³⁰ Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit :
furatur enim ut esurientem impleat animam ;

VULC ³¹ deprehensus quoque reddet septuplum,
et omnem substantiam domus suæ tradet.

VULC ³² Qui autem adulter est,
propter cordis inopiam perdet animam suam ;

VULC ³³ turpitudinem et ignominiam congregat sibi,
et opprobrium illius non delebitur :

VULC ³⁴ quia zelus et furor viri
non parcet in die vindictæ,

VULC ³⁵ nec acquiescet cujusquam precibus,
nec suscipiet pro redemptione dona plurima.]