KJV ¹ Judge me, O God, and plead my cause against an ungodly nation: O deliver me from the deceitful and unjust man.

OST ¹ Fais-moi justice, ô Dieu, et défends ma cause contre une nation infidèle! Délivre-moi de l'homme trompeur et pervers!

VULC ¹ In finem. Filiis Core ad intellectum.

KJV ² For thou art the God of my strength: why dost thou cast me off? why go I mourning because of the oppression of the enemy?

OST ² Car tu es le Dieu de ma force. Pourquoi m'as-tu rejeté? Pourquoi marcherai-je en deuil, sous l'oppression de l'ennemi?

VULC ² [Deus, auribus nostris audivimus,
patres nostri annuntiaverunt nobis,
opus quod operatus es in diebus eorum,
et in diebus antiquis.

KJV ³ O send out thy light and thy truth: let them lead me; let them bring me unto thy holy hill, and to thy tabernacles.

OST ³ Envoie ta lumière et ta vérité; qu'elles me conduisent, qu'elles m'amènent sur ta montagne sainte, vers tes tabernacles!

VULC ³ Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ;
afflixisti populos, et expulisti eos.

KJV ⁴ Then will I go unto the altar of God, unto God my exceeding joy: yea, upon the harp will I praise thee, O God my God.

OST ⁴ Et j'entrerai vers l'autel de Dieu, vers Dieu, ma joie et mon allégresse; et je te louerai avec la harpe, ô Dieu, mon Dieu!

VULC ⁴ Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos :
sed dextera tua et brachium tuum,
et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.

KJV ⁵ Why art thou cast down, O my soul? and why art thou disquieted within me? hope in God: for I shall yet praise him, who is the health of my countenance, and my God.

OST ⁵ Pourquoi t'abats-tu, mon âme, et pourquoi frémis-tu en moi? Attends-toi à Dieu, car je le louerai encore; il est mon salut et mon Dieu!

VULC ⁵ Tu es ipse rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Jacob.

VULC ⁶ In te inimicos nostros ventilabimus cornu,
et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.

VULC ⁷ Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me :

VULC ⁸ salvasti enim nos de affligentibus nos,
et odientes nos confudisti.

VULC ⁹ In Deo laudabimur tota die,
et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

VULC ¹⁰ Nunc autem repulisti et confudisti nos,
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.

VULC ¹¹ Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros,
et qui oderunt nos diripiebant sibi.

VULC ¹² Dedisti nos tamquam oves escarum,
et in gentibus dispersisti nos.

VULC ¹³ Vendidisti populum tuum sine pretio,
et non fuit multitudo in commutationibus eorum.

VULC ¹⁴ Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ;
subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.

VULC ¹⁵ Posuisti nos in similitudinem gentibus ;
commotionem capitis in populis.

VULC ¹⁶ Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meæ cooperuit me :

VULC ¹⁷ a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et persequentis.

VULC ¹⁸ Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te,
et inique non egimus in testamento tuo.

VULC ¹⁹ Et non recessit retro cor nostrum ;
et declinasti semitas nostras a via tua :

VULC ²⁰ quoniam humiliasti nos in loco afflictionis,
et cooperuit nos umbra mortis.

VULC ²¹ Si obliti sumus nomen Dei nostri,
et si expandimus manus nostras ad deum alienum,

VULC ²² nonne Deus requiret ista ?
ipse enim novit abscondita cordis.
Quoniam propter te mortificamur tota die ;
æstimati sumus sicut oves occisionis.

VULC ²³ Exsurge ; quare obdormis, Domine ?
exsurge, et ne repellas in finem.

VULC ²⁴ Quare faciem tuam avertis ?
oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ ?

VULC ²⁵ Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ;
conglutinatus est in terra venter noster.

VULC ²⁶ Exsurge, Domine, adjuva nos,
et redime nos propter nomen tuum.]