VULC ¹ In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.

VULC ² [Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo ;
tota die impugnans, tribulavit me.

VULC ³ Conculcaverunt me inimici mei tota die,
quoniam multi bellantes adversum me.

VULC ⁴ Ab altitudine diei timebo :
ego vero in te sperabo.

VULC ⁵ In Deo laudabo sermones meos ;
in Deo speravi :
non timebo quid faciat mihi caro.

VULC ⁶ Tota die verba mea execrabantur ;
adversum me omnes cogitationes eorum in malum.

VULC ⁷ Inhabitabunt, et abscondent ;
ipsi calcaneum meum observabunt.
Sicut sustinuerunt animam meam,

VULC ⁸ pro nihilo salvos facies illos ;
in ira populos confringes.

VULC ⁹ Deus, vitam meam annuntiavi tibi ;
posuisti lacrimas meas in conspectu tuo,
sicut et in promissione tua :

VULC ¹⁰ tunc convertentur inimici mei retrorsum.
In quacumque die invocavero te,
ecce cognovi quoniam Deus meus es.

VULC ¹¹ In Deo laudabo verbum ;
in Domino laudabo sermonem.
In Deo speravi :
non timebo quid faciat mihi homo.

VULC ¹² In me sunt, Deus, vota tua,
quæ reddam, laudationes tibi :

VULC ¹³ quoniam eripuisti animam meam de morte,
et pedes meos de lapsu,
ut placeam coram Deo in lumine viventium.]