Ps 40 (Vulgate)

¹ In finem. Psalmus ipsi David.
² [Beatus qui intelligit super egenum et pauperem : in die mala liberabit eum Dominus.
³ Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
⁴ Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
⁵ Ego dixi : Domine, miserere mei ; sana animam meam, quia peccavi tibi.
⁶ Inimici mei dixerunt mala mihi : Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
⁷ Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur.
⁸ In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ; adversum me cogitabant mala mihi.
⁹ Verbum iniquum constituerunt adversum me : Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
¹⁰ Etenim homo pacis meæ in quo speravi, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem.
¹¹ Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me ; et retribuam eis.
¹² In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
¹³ Me autem propter innocentiam suscepisti ; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
¹⁴ Benedictus Dominus Deus Israël a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.]